I ask & it is given

Ik ben dankbaar voor de helderheid dat ik krijg in mijn eigen handelen. Nu ik meer in toelating ben van mezelf en mijn keuzes, word het meer helder wat ik kies, wanneer en met wie. Ik ben me bewust van de mensen die ik over me heen laat lopen, van de mensen die ik belangrijker maak dan mezelf.. Als ik een verwachting heb van hoe iets moet zijn, kan ik dan nog een andere mogelijkheid zien? Kan ik in het moment iets anders kiezen dan mijn automatische copingpiloot? Kan ik zien of mijn handeling een resultaat is of een mogelijkheid? Wat wil ik? Wat voelt beter? Diegenen waarover ik deel, zijn spiegels in mijn leven - op een interessante manier georchestreerd door het universum - om samen een ervaring te delen. Ze laten me haarfijn aanvoelen hoe het is om vanuit verwachtingen en projecties te leven. Hoe het is om mezelf opzij te zetten. Daarstraks nog.. vond ik het onaangenaam toen iemand - die ik ervoor had ontmoet in een vergadering - heel direct en bijna dwingend iets wilde tonen. Zonde...

Voor een ander zorgen en mezelf wegeven, is best oncomfortabel en pittig. In korte tijd kom ik mezelf tegen in de keuzes dat ik maak om voor de ander te zorgen en de mogelijkheden en de verantwoordelijkheid (van de ander om voor zichzelf te zorgen) negeer. Terwijl ik in het moment heel duidelijk gewaarword wat ik wil en eraan voorbij ga. Recentelijk koos ik om in toelating te zijn van mij, om de relatie van mij met mij aan te gaan én ik voel kraakhelder aan waar ik mezelf opzij zet in favor voor de ander. Vorige week zat ik op de trein met een mega, pittig, intens, oncomfortabele gevoel in mijn plexus. Ik was me sterk bewust dat ik mezelf opzij had gezet/aangepast omdat de ander iets voor had dat onvoorzien was. Ik negeerde mijn gewaarzijn om tegemoet te komen aan de wens van de ander. De intensiteit om mogelijks  afgewezen te worden, woog zwaarder door. De gewaarwording in de trein was echter zo intens dat ik dit niet meer wil beleven. Ik wil het anders.   Wat zou het vergen ...

Ik vang iets op in de 'lucht', in de energie. Het één en ander is voelbaar en het meest voelbaar is mijn goesting om te veranderen, nog eens.. Een soort van verlangen om écht met mezelf in de toelating te zijn. Toelating van mij met mij. Vandaag zei ik nog tegen mijn zus hoezeer ik opmerkte dat mijn moeder meer kijkt naar het harde werk dat het vergt om iets te realiseren dan waar ik wel naar verlang.. de koestering, het aanmoedigen, het wéten dat wat ik breng en creëer altijd zijn of haar uitweg vindt.. Het is iets wat me opvalt de laatste tijd én ook anderen die me zeggen dat iets niet realiseerbaar is omdat.. te kort dag, teveel, te.. Vanavond viel mijne frank dat ik wel graag word aangemoedigd en erkend in mijn creatieve zijn, het maken van verbindingen en ondernemingen op welk vlak dan ook, om dan mezelf niet compleet te erkennen daarin. Hoe bijzonder om te verlangen dat mijn moeder me ziet voor wie ik ben en gelooft en zegt dat het me zal lukken, als ik niet mijn plek in ...

Klik op de foto om te vergroten. Deze week zei ik tegen mezelf dat ik eigenlijk wel geldzekerheid wilde, meteen verbeterde ik me om daarna mezelf toe te staan dat eigenlijk wel te willen. De ontspanning van mijn lijf daarop was immens! Ik wist werkelijk niet hoeveel energie ik gebruikte om het oordeel 'dat niet te mogen' in stand te houden. Hèhè.. Later deze week kwam daar werkzekerheid bij. Et voila daar is (ik glimlach) de toelating om niks alleen te hoeven doen. Ik hoef me niet meer te verzetten tegen en te reageren op dit oordeel om het in stand te houden. Ik mag willen om alles niet zelf te voorzien.  Ik ben er klaar mee. Ik wil iets anders. Ik wil graag ergens naartoe gaan waar ik thuis kan zijn, waar al mijn ervaringen en kwaliteiten tot hun recht komen. Waar ruimte is voor (zelf)reflectie, groei en verbinding tussen collega's en anderen. Laat maar komen de vacatures.. ik solliciteer en ben benieuwd naar iedereen die eigenlijk naar mij op zoek is en het nog niet weet...

  Wie ben ik als ik alle tekortkomingen en denken dat dat bestaat, loslaat? Hoe meer ik me bewust op die plaats zet waar alles oké is, ieders realiteit, hoe meer ik opmerk hoe vaak er gekeken wordt naar dat wat er niet is. Ik was uitgenodigd als buur in de Steinerschool om naar het koor te luisteren. De meester (directeur?) sprak de buurtbewoners toe dat het geen genre is van 'perfect zijn'. Dat het niet gaat om 'goed' te zingen. Dat we mochten ervaren hoe de kinderen van het 4e, 5e en 6e leerjaar elke week samenkomen om te zingen. Dat het eigen is om met goesting te zingen ieders naar zijn/haar kunnen. Samenzijn en samen zingen afgestemd op elkaar. Ik was bewust van gedachten van afkeuring dat er kinderen waren die kozen om te spelen en te fluisteren. Dat er waren die niet opletten. Een spiegel voor mezelf en mijn eigen speelsheid dat ik heb opgegeven om braaf te zijn, gehoorzaam én vooral niet te dromen in mijnen tijd. Wat is er nog meer mogelijk als ik de kinderen op...

  Deze week schreef ik op Facebook dat ik mezelf geregeld afvraag hoe ik, als zijnde mij, het best kan bijdragen in de wereld met een betaalde job? Zo afwisselend, begeesterd, creatief, handig, verbindend, oog voor styling en detail, de natuur én vooral gericht op meer bewustzijn. Bewustzijn van ons eigen, intuïtief weten. Om dan Gary Douglas (grondlegger Access Conscioussness) te horen zeggen dat we 'what will be' kunnen faciliteren. Dus ja, wat als ik me blijf afstemmen op de energie dat door me heen wilt stromen.. zijnde de facilitator zonder op voorhand te weten met wie, welke vorm en waar dat zal zijn? Wat zou dat creëren voor mij én de wereld?   Om van mijn GTB begeleidster te horen dat er een vacature is bij Bethanië - Emmaüs dat zo goed als op mijn lijf geschreven is! Als eerst erkende ik de verbinding met mijn vraag niet tot het moment dat ik doorhad dat dit de eerste, beste versie is als antwoord op mijn vraag. Dat ik mag erkennen dat er wel degelijk een job is voor...

Ik ben al een tijd stil, ik merk een beweging op naar mezelf toe en naar binnen toe. Niet dat ik stilsta want er gebeurt veel, veel inzichten, beelden, lichaamssensaties, contractie en verruiming. Het wisselt en heel dikwijls vind ik mezelf in bed of in situatues waarbij intens oordeel of energieën me overweldigden. Om dan stil te staan en toe te laten én ook wel van me weg te willen duwen, als eerste reactie zeg maar. De natuur lonkt me, de kleuren en geuren.. en ik wil graag de foto's delen en dan stuit ik op volle harde schijven waar ik nog niet de prioriteit van maak om daarmee aan de slag te gaan. Zoals ook briefkes en papiertjes waar ik her en der iets op schrijf en zoveel chaos geven dat ik mezelf afsluit om er eens met de bezem doorheen te gaan. Zo dus dwarrelt er vanalles door me heen en om me heen. Blogposts ontstaan en geraken niet af, staan half geschreven.. Ook al heb ik soms de ervaring dat alles trager gaat of toch tragen wilt gaan, is er ook  energie dat snel verand...

Zo net aan de telefoon met mijn geliefde van wie ik afscheid nam. Bijzonder dat ik dit hier kan schrijven zonder zelfoordeel. Wat een heerlijkheid! Voorbij aan mogelijks oordeel van mijn publiek. Ha én toch de waarheid. We zijn verknocht aan elkaar, kan ik dat zo stellen? Bijna 18 jaar in elkaars leven en al heel wat waters doorzwommen én nu elks een eigen vaargeul. Dus ja.. hoe neem je afstand van zo iemand die je door en door kent? Meer nog, hoe neem ik afscheid van mijn overlevingsmechanisme om de teugels altijd in de hand te houden, om te bepalen wat er gebeurd en hoe als ik ergens uitstap? Ik begin dat meer en meer te erkennen die automatische piloot. Mijn bescherming tegen een pijn Het kwam voorbij in het gesprek, ik merkte ongemak op in mijn lijf, dat kwestbare. En ik was me gewaar van wat het is. Informatie dat een heel ander licht op liet schijnen op die teugels. Dus zie je, ik ben blij met deze informatie. Deze helderheid over mij en mijn keuzes en wat het creëert. Ook al spr...

Vanmorgend werd ik wakker met een rust... En besefte hoe anders het was, zo anders al alle weken hiervoor. Het was de 'eerste' ochtend in tijden. Zo bijzonder. Zo dankbaar. Om dan na enige tijd af te dwalen naar een gebeurtenis en mezelf in de pijn te voelen glijden, de intensiteit en de oncomfort. Een weten hoe divers sferen kunnen beleefd worden. Gisteren in overvloed aanwezig, verrukkelijke expansie met mezelf. Momentum naar meer en meer delicious extase. Zijn. Aanwezig. Sprankelend en toch bijzonder koesterend zacht.. Hoe ik de foto tegenkwam en zo kon kijken en blijven kijken, verdrinken in de immense aanwezigheid van ruimte. Hoe diezelfde foto mij vandaag kon aanraken, een pijnlijke, ruwe wond. Ik die hierin de hoofdrol speel De regie in handen heb om te bepalen welke sfeersensatie ik wens te beleven in elke gekozen moment. Hoe ik de bron ben van elk gekozen moment. Mezelf kan leiden naar dat immense veld van aanwezigheid, drijven, op wolkjes lopen, gloeien..  of donkert...

Zonet zag ik de meest zachte blik van enkele jaren terug, een blik dat ik met mijn camera maakte. Mijn geliefde in beeld. Tussen foto's op zoek naar een foto die de energie van vandaag uitstraalt.. zag ik hem. Zijn gezicht kijkend ergens naar, levensgroot op mijn scherm. En ik genoot ervan. Ik keek en bleef kijken. Zijn ogen, met de meeste zachte blik dat hij kan hebben. Een momentopname van jaren terug. Dankbaar zitten kijken. Wat een aantrekkelijke man. Bijzonder. Iedereen die hem nu ontmoet mag dankbaar zijn om zijn energie.

  Bron: Liefdesbang - Hannah Cuppen     Et voilà. Vandaag trok ik deze kaart en dat zit er dus boenk op! Het geeft me helderheid en bevestigt mijn weten dat ik in mezelf mag afdalen om daar te vinden wat ik meen te missen. Het is wel bijzonder dat deze beschrijving woorden geeft aan de drang dat ik opmerk. Effectief..   Checken, kijken, me zorgen maken   Ik vind het opmerkelijk wat ik in mezelf aanschouw en opmerk. Als ik de draad kwijt ben met de bron, in dit geval mijn geliefde, dan verander ik meteen. Als de draad, verbinding in de verte er is.. ben ik veilig. Ben ik geborgen. Kan ik zover gaan en verkennen want ik weet dat de verbinding er is.   Hm, komt een beeld op van een kind dat verder en verder van de moeder weggaat verkennen en zich veilig voelt als het weet dat de moeder er is. Tot dat het opkijkt en de moeder niet ziet of voelt dan is het compleet anders.   Ik bijf in zelfreflectie en zal de vrede blijven uitnodigen waarbij de gehechtheid ...

Overspoeld werd ik door gevoelens, emoties en gedachten toen ik zag dat mijn geliefde (van wie ik afscheid nam) online was. Een blauw bolletje gaf aan dat hij aanwezig was. Vanaf die seconde was ik één en al spanning. Overspoeld, trillende mijn handen en een bonzend hart. Toen, vanuit een willen uitreiken, niet durven, toch kiezen en mezelf zwaar veroordelen erom, typte ik hem een bericht. Bij elke letter dat ik leven gaf, werd ik overspoeld door emoties. Hij bleef online. Ik maakte mezelf wijs dat hij gezien had dat ik aan het typen was, van conclusie en verwachting gesproken! Ik typte de éne vraag na de ander, eigenlijk een gesprek met mezelf. Wat gaat dit creëren eigenlijk? Kom ik op het punt dat ik de stilte doorbreek om iets te horen, iets te lezen, een aanraking uit de verte, om later weer de stilte in te gaan. Met wat ben ik nu bezig eigenlijk? En ik typte dat ik mezelf veel vragen stel over de manier waarop ik afscheid nam. Dat ik überhaupt afscheid nam. Het gebons bleef aanhou...

Wat heeft het najaar mij nog te bieden? Detail Orakel Collage 18 oktober 2022 De afgelopen dagen ben ik oprecht aanwezig geweest met wat ik gewaarword in mijn leven. De stilte, bevreemding dat er was na de Thrival Mastermind dat als een mega booster nieuw leven blies in mijn bestaan. Het was heftig schudden aan mijn fundering en compleet anders durven zijn. Het was gaan, gaan, gaan én doen, doen, doen met alle standpunten die daarbij naar boven kwamen. En toen was er radiostilte.. Dreef ik op de golven van een lege oceaan en wist ik niet waar mijn Noorden was. Ik was immers gewend geraakt aan doen, doen, doen dat ik super oncomfortabel was met het niks doen. Ik was me gewaar van een aanwezige stilte, een pas op de plaats maken. Waar ik niet aan kon laven, niet voor wilde of durven kiezen omdat ik puut in de conclusie ging en zelfoordeel. Hoe kon ik immers zo ineens niks doen na een heftige periode van wel doen? Hoe kon ik me overgeven aan de leegte dat eigenlijk geen leegte was alswel ...

Mijn vingers grijpen mijn gsm om een bericht te typen naar de persoon dat ik vaarwel zei. Ik heb tranen, gevoelens en ambetantigheid én dan opeens weet ik dat ik aan het afkicken ben. Ineens zijn daar de gewenste uitreikingen naar zijn stem, zijn blik en zijn ademhaling, zijn huid. Zo intens verlangen om nog even.. Om dan het zo vreemd te vinden om dat ik de maanden hiervoor hem niet vaak zag, ik bezig was met andere dingen en hij ook. Dat was immers onze afspraak. Tot tot ik hem zo belangrijk ging maken en mezelf onderdompelde in een warm bad van aanwezigheid. Een valkuil dat ik de maanden ervoor mij voor had behoed. Ik weet immers dat de valkuil van verwachting de ergste van z'n soort is. Want verwachtingen komen nooit uit zoals we ze hebben voorspeld in onszelf. Om dan KEI HART tegen de muur van de waarheid aan te lopen en te beseffen dat ik toch nét in die valkuil was gestapt. Dat ik een flitsmoment van mijn gewaarzijn aan de kant schoof voor dat heerlijke gevoel van erbij te h...

Ik neem afscheid en het raakt me. Verschillende wegen naar.. dat ik zelf afsnijd omdat ik niet verder wil. Wat is er nog meer mogelijk hier? Of ben ik er echt klaar mee? En is die, die ene keuze, de beste keuze? Het valt me zwaar en alle dagen heb ik van die momenten waarop ik afwezig ben. Op plaatsen ben waar ik ooit was, op favoriete plaaten. Plaatsen met een herinnering of twee, drie.. dertig of zelfs meer. En toch.. is daar ook een nieuwe impuls die zegt dat het oké is om te gaan. Zal ik nog omkijken of niet meer? Mijn dagen zijn zowieso al bevreemdend. Heel der dagen is daar die veroordelende stem die zegt dat ik beter dit of dat.. moet doen of had gedaan. En ik kijk er naar. Ik ben er mee. En soms loop ik ervan weg, wil ik dat niet meer..  ervaren. Wat is er nog meer mogelijk hier? Hoe wordt het nog beter dan dat? Wat is er nog meer mogelijk dat ik nooit eerder overwogen heb?

SEREEN, ONTVANKELIJK, KOESTEREND, ELEGANT   Dat zijn de energieën die vandaag in ontvangst nam nadat ik mezelf toeliet om Ruimte te zijn. Om niks meer te hoeven vanuit actief doen.    Het Geschenk.   Wat kan nu creëren en bijdragen vanuit deze Ruimte?  

Geruime tijd is de energie van vernieuwing aanwezig, een andere levensstijl.  Anders. Ik ben in beweging en stem me telkens af op het leven dat ik kies. Ergens dit jaar had ik enkele knipsels bij elkaar gelegd in een collage. Het bleef liggen omdat ik het mooi vond en tegelijkertijd omdat iets mijn aandacht trok: de kleuren, het woord: Studio. En er was verzet.. ik wilde de nieuwe energie niet toelaten. Het was anders. Anders dan gedacht, verwacht.. Buiten mijn comfort. Buiten de zone dat ik jaren eigen heb gemaakt. Net iets anders, iets meer luxueuzer.  Elegant. Elegant vraag om een andere stijl, energie, andere aanwezigheid. Zo anders dan ik tot hiertoe had gekozen. Verzet. Een totaal andere naam voor mijn onderneming zou niet weergeven waar ik voor sta, wat ik uitdraag in de wereld. Hoe zouden de mensen weten wie ik ben, welke impact ik op de wereld wil hebben? En toch.. was daar de link, de verbintenis, het weten dat het zo zou zijn. Afgelopen weken, 2 maanden ben ik meer ...

Waar heb ik om gevraagd waarvan het antwoord zich aandient in een totaal andere vorm dan gedacht? - - Sinds 30 augustus 2022 publiceer ik elke dag een puur, onbewerkte video over wat ik opmerk in mijn energie en leven. Magie, vervulling en oncomfortabele, stretchende momenten wisselen zich af. Elke keer is er een keuze dat iets creëert. Ik merk op én stel bij waar nodig. Deuren openen zich opnieuw Alles begon met een vraag aan mezelf om eindelijk iets anders te kiezen voorbij aan de standpunten die mij in dezelfde vijver doen vissen waar ik al lang op uitgekeken ben. En nu.. Hoe wordt het nog beter dan dit? Wat is er nog meer mogelijk? Als dit het niet is, dan wat wel? Bovenstaande video is van vandaag, hier vind je mijn YouTube kanaal.   Like mijn video's en abonneer op mijn YT kanaal als mijn belevenissen een bijdrage voor je zijn. - - En jij? Hou jij jezelf in om het leven te leven dat jij zou willen? Kan ik daarin een bijdrage zijn om je naar ontspanning en elegantie te breng...

  “ De echte verandering die mogelijk is, ligt in het versterken van mensen die in staat zijn om de wereld te veranderen én de mensen om hen heen te inspireren met de energie die ze kunnen zijn ”   – Gary Douglas

>> Wie heb ik nog niet willen zijn, dat als ik dat wel zou willen, het alles zou veranderen? Wat heb ik nog niet willen ontvangen, dat als ik dat wel zou willen ontvangen, het alles zou veranderen? // Iemand trok gisteren een inzicht kadokaartje van mij met het citaat: Verander je leven door te zijn wie je wilt zijn. Hoe treffend is dat eigenlijk hé, hoe graag willen wij vaak iets anders in ons leven en ligt het eigenlijk compleet bij onszelf. Wij zijn de sleutel tot verandering En toch zijn we vaak geneigd om het begin van de verandering, de verantwoordelijke voor verandering, buiten onszelf aan te wijzen: "Als mijn baas mij zou erkennen dan.. Als mijn lief zou veranderen dan.. Als mijn familie me zou zien staan dan.. Als mijn buurman niet zo zou staren dan.. en ga zo maar voort. Als de artsen mijn lichaam zouden opereren.. Als het OCMW mij meer zou steunen dan.. Als de ander het voor ons gaat oplossen dan.." En is dat écht zo of hebben wij dat onszelf aangeleerd? Hebb...

 Mannekes, mannekes..  Ik had mijn vorige post net geschreven toen ik werd teruggebeld door de kiné op de hoek. Ik had hem gisteren gesms't en hij belde me terug. Ja.. ik wilde iets vragen.. ik wil hem een ontspannende sessie aanbieden omdat hij al bewust bezig is met het lichaam en de geest. Het lijkt me een verrijking. Of ik dus bij hem kwam solliciteren.. en waarom koos ik hem uit? En nog een paar vragen van zijn kant uit enzo staat hij wel open voor een ontspannende sessie komende dinsdag! Whoop whoop! Ja, het was intens en oncomfortabel.  En ja, het is MEGA WIJS dat ik mezelf diene kado gegeven heb, die ervaring!! Haha.. ineens merk ik een boost op van goesting om mezelf nog meer zichtbaar te maken! Here I go!

Wat ben ik nog niet bereid om te kiezen, dat als ik wel bereid zou zijn, het per direct meer plezier en verbinding zou creëren? // Elke dag is er één om iets anders te kiezen. Gisteren durfde ik andere mensen met een praktijk aan te spreken om de Access Bars te laten ervaren. Hoe fijn zou het zijn om even spontaan als ik werkelijk ben naar buiten te treden, om contact te maken met andere mensen met een praktijk? Aan de ene kant wil ik graag meer mogelijkheden bij andere laten ontstaan. Aan de andere kant zijn alle verhalen dat ik waar en echt heb gemaakt een mega drempel zijn om over te stappen. Want ja, zeg nu zelf.. wat als? Wat als de ander het maar raar vindt? Wat als de ander mij raar vindt? Wat als het niks is voor de ander? Blablabla. Interessant standpunt wat ik er van vind. Hmm.. zucht. Terwijl ik andere mensen afstap word ik gewaar wat er allemaal naar boven komt aan verhalen en standpunten. Hoe oncomfortabel ik het maak én toch buiten mijn comfortzone is de verrijking, zijn ...

Hoeveel mensen probeer ik nog te redden en bij me te houden wat mij eigenlijk ervan weerhoud om het leven en de toekomst te creëren dat ik weet? - - Op dit eigenste moment rollen de tranen over mijn wangen, verdriet is aanwezig. Een inzicht van wat anders is en zal zijn in de toekomst. Vier weken geleden heb ik op 3 dagen tijd investeerders gevonden om bij te dragen aan de mogelijkheid om deel te nemen aan een intens 3 maanden MasterMind Businessprogramma. En ik wist héél goed dat het me ondersteboven zou brengen op divers vlak omdat dat was waar ik om gevraagd had. Ik had mezelf 2 vragen gesteld a) Wat het zou vergen om mijn inkomen x3 te verdubbelen? b) Wat zou het van me vergen om mijn podium te pakken, om mijn praktijk in publiek voor te stellen? ' The Accelerator Thrival Mastermind' was hét antwoord dat beiden vragen meteen beantwoordde. Het werd een rollercoaster om 4500 dollar bij elkaar te krijgen om deel te nemen én ik heb alles op alles gezet om het voor elkaar te ...

Wat zou het van je vergen om bereid te zijn de energie te leven, van wat jij wilt dat jouw leven zou zijn, zodat het kan verschijnen? - - Waarom wachten tot je eindelijk op vakantie kan om dan eindelijk je hoofd vrij te maken, om ruimte en ontpanning in je lijf te ontvangen.. Dit kwam zomaar op in mijn gewaarzijn deze week. Ik geef Access Barssessies én weet uit eigen ervaring dat dit meteen verlichting, ruimte, rust, ontspanning, compleet wegdrijven in slaap.. teweegbrengt. Het is een gentle manier om jezelf op de eerste plaats te zetten. Juist op momenten dat de omgeving rondom jou druk is. Dat op school veel van je gevraagd wordt én je niet mee kan, niet meer hoort wat er gevraagd en gezegd wordt.  Hoe zou het zijn om jezelf de ruimte te gunnen van compleet niks hoeven? Hoe fijn zou het zijn als je wekelijks expansie kunt ervaren? Om buiten je vakantiedagen eenzelfde ervaring te creëren. Ik schrijf dit omdat ik een mega vervullende week erop heb zitten. Sinds vorige week ...

Wat accepteer ik nog niet van mezelf, dat als ik dat wel zou accepteren, ik totaal andere ervaringen zou creëren? - - Twee weken geleden, kunnen ook drie zijn, reed ik naar een afspraak met mijn GTB begeleidster. Ik reed het rond punt op aan het station en wilde rechts afslaan. Het stond vol met auto's en een bus omdat de spoorovergang dicht was, er reed net een trein voorbij. Ik reed langs de auto's heen tot op een gegeven moment een auto scheef op de baan stond en de afslag dat ik wilde nemen, afsloot. Ik oordeelde over de persoon: "Alé, hoe staat diene nu hier? Kon die nu niet goe staan, recht op de baan?" Ik reed over de oversteekplaats voor voetgangers en sloeg de straat in van de VDAB. Na de afspraak reed ik door naar De Stuyfplek in de Parkwijk. Zo grappig eigenlijk, kan ik nu zeggen.. kwam ik aan het kruispunt aan de ring en wilde op het knopje drukken zodat het groen werd. Ik keek niet naar waar ik was, ik zag een paal met zo'n knopje en drukte erop. Pas ...

Ha! Hebt ge mijn voorgaande blogpost gelezen? Dan is dat zekers de moeite. Ik begon namelijk met die post te schrijven tot ineens de cursor op de opmaakpagina 'raar' begon te doen. Ik wilde iets wissen en vervangen en overal waar ik klikte verscheen er een opengeklapt window met opties. Ik werd er zot van! Zelfs op de desktop van mijn computer.. was dat window niet weg te krijgen. Ik kon geen enkele tekst wissen of aanpassen.  Totdat ik ineens door had: "Oh, wacht es.. wie wordt ik hier gewaar?!" Ik stelde de vraag luidop in de kamer. Want ja, ik pik makkelijk energieën op die me iets willen vragen of zeggen of laten weten. Energieën zonder lijf, zou je ook kunnen zeggen. :c) Anyways.. toen ik die vraag zo'n twee keer stelde werd ik ineens energie gewaar! 'Kiekevel effect' aan mijn benen. Zalig! Mmm..  "Oké, wat is de vraag, de boodschap, wat wil je?" Eigenlijk wilde ik mijn blogpost schrijven: "Oké, laat me eerst mijn blogpost schrijven an...

Vraag: Wat heb ik zo waar en écht gemaakt over: "moe zijn; mijn ogen vallen toe; ik val bijna in slaap; ik kan niet meer vooruit, ik ben zoo moe.." dat als ik dat niet waar en écht zou maken, iets totaal anders mogelijk zou zijn? - - Gisteren om een uur of half vijf/vijf uur was ik ineens zooo moe dat ik niet vooruit te slepen was. Ik kon ter plekke in slaap vallen, mijn ogen vielen toe en alles was teveel. Ik was verbaasd eerlijk gezegd, ik had zoiets van : "Heu? Waar komt dat nu ineens vandaan?" en begon direct verklaringen te zoeken, redenen voor de plotselinge vermoeidheid. Conclusies: Was ik te laat naar bed geweest? Had ik te weinig uren geslapen? Wat had ik eerder die dag gedaan dat maakte dat dit me ineens overkwam? Ik ging effectief op bed liggen, efkes om eraan toe te geven want mijn lijf vroeg er duidelijk om, toch? "Wat voelt beter?" vroeg ik aan mezelf en promt geeuwde ik en ervoer mijn energie. "Wat heeft dit moment mij te bieden?" ...

Ineens komt er energetisch zoveel langs.. Ik ben alleen in huis en merk de energie van mijn vader op die in 2005 naar de overkant ging. Morgen zou hij samen met mij verjaren, hij 80 jaar en ik 50 jaar. En ik zie nog zo de foto voor mij van de tijd dat hij 50 werd en ik 20, samen een mes vasthoudend van de taart dat werd aangesneden. En nu is het mijn beurt om 50 te worden, wel zo bijzonder en de tranen zijn er.. Ik word zoveel gewaar ineens, van hem en van mijn leven dat toch wel in een transformatie zit. Ik heb erom gevraagd. Ik wil andere keuzes maken aangaande geld, mijn onderneming én de afleiders dat ik kies, om de potentie dat ik ben, klein te houden, zodat het allemaal overzichtelijk blijft. Overzichtelijk en toch beperkt, herken je dat? Je weet dat het anders kan, dat je het anders wilt, je ziet het al voor je. Om daar te geraken, mag je andere keuzes maken. Zichtbaar(der) zijn, jezelf toelaten (hoe onwennig dat is). Kiezen voor datgene wat je geweigerd hebt om te zijn. Zonder ...

Op de valreep deze opname dat ik gisteren maakte. Het is bijna maart, even voor middernacht. Luister en geniet van enorme voordelen : JustBeing Me · Ik word 50 én vier dat met jou!

(Klik op Read More en) Luister naar mijn Welkom:

MY GOD! Kiekevel op mijn armen en benen, mijn hoofd draait scheef.. Ik heb het zoo naar mijn zin! Beats zijn voelbaar in mijn lijf en heel mijn zijn trilt mee op de beats van God is a Dj. van Faithless (op repeat). Bijna om op klaar te komen, nee het gaat veel verder dan dat, ik heb bijna geen woorden om te beschrijven/ verwoorden wat ik ervaar.   Ik word mijn lijf gewaar, ze heeft het naar haar zin! Mijn hoofd beweegt zo nu en dan ineens, energie is voelbaar op mijn rug.. Trillingen in mijn voeten van de boxen. I k ben me al enkele dagen bewust van boxen , ik kreeg ze ooit van een lief voor mijne Mac én haalde ze sindsdien nooit meer uit. Man man.. zoo content, na 19 jaar sluit ik ze weer aan en ervaar ik muziek zoals het bedoeld is. Whoop whoop! BIG smile! Energieën van toen zijn opnieuw beschikbaar. In diene tijd danste en danste mijn lijf op de tonen en beats, hier gaat ze zekers op aan. Hemels! Laat dat feestje maar komen! Cocktails erbij, doet u mij een Daiquiri, graag met...

Ik loop naar beneden na de vorige post, er staat nog een een klein kop koffie, inmiddels koud. Zo'n frivool tasje en onderschotelje met roze bloemetjes en een gouden randje. Ik wilde koffie en vroeg mijn lijf of ze ook zin had, dat was niet het geval. Ik wilde toch en vroeg of een kleine kop koffie oké was, dat was het. Anyways.. ik kom beneden en snij 2 plakken gemarmerde cake af voor mezelf.  Eens aan tafel snij ik er een hartje uit, meestal doe ik dat voor mijn lief. Nu ik op mezef ben.. schenk ik dat aan mezelf én maak er nog een. Ik vind dat plezant en het toont ook leuk. Klik op de foto voor vergroting. Ik besef dat ik meer voor mezelf mag doen nu, wat ik vanzelfsprekend voor mijn lief maak, mag nu voor mezelf mm.. ;c) Ik herinner me mijn briefjes voor hem, mijn dankbaarheid uit ik op verschillende manieren. Ja, creatief ben ik wel.  Hoe is het om briefjes aan mezelf te schrijven? Grappig, ik glimlach erbij. Enfin, terug naar mijn cake hartje.. Ik neem mijn fototoestel ...

Hemels vind ik het! Spelen met het licht, de vormen, de kleurschakeringen, de texturen en de energie van tulpen. Inzoomen op elk detail dat mij beroert. Klik op de foto voor ware grootte. © Tania Maria Vanhoof 2022   Eens gefotografeerd en opgeladen, bekijk ik elke foto op groot scherm. Hemels! Er zijn altijd enkele parels die eruit springen. Er onstaat een nieuw spel ;c) als ik deze open. © Tania Maria Vanhoof 2022   Als ik fotografeer ben ik helemaal aanwezig. Ik geniet tijdens het fotograferen. Ik geniet tijdens het bekijken van de foto's. Ik geniet van het creatieproces als ik de foto's open waar mijn lichaam op aangaat. Ik geniet van het overlappen van foto's en details.. Ik geniet van de woorden die opborrelen, de lettertypes die hier het best bij passen.. Ik geniet van de kleuren en het spelen met filters.. Puur spel op innerlijk weten, creëren van mogelijkheden! © Tania Maria Vanhoof 2022 - - En jij? Wat is het waar jij helemaal in opgaat? Zin in een (digitale) kaa...