* WHAT ABOUT US? *

I remember when I lost my mind


I remember when,
I remember, I remember when I lost my mind
There was something so pleasant about that place
Even your emotions have an echo in so much space
And when you're out there without care
Yeah I was out of touch
But it wasn't because I didn't know enough
I just knew too much

Does that make me Crazy
Does that make me Crazy
Does that make me Crazy
Possibly

And I hope that you are having the time of your life
But think twice, that's my only advice
Come on now
Who do you, who do you, who do you
Who do you think you are
Ha ha ha bless your soul
You really think you're in control

I think you're Crazy
I think you're Crazy
I think you're Crazy
Just like me

My heroes had the heart to lose their lives out on the limb
All I remember is thinking I want to be like them
Ever since I was little, ever since I was little
It looked like fun
And it's no coincidence I've come
And I can die when I'm done

But maybe I'm Crazy
Maybe you're Crazy
Maybe we're Crazy

Probably

* DEPRESSIE/BURN-OUT : WAT GEEFT MIJ (GEEN) ENERGIE? *

Wat past bij mij & wat niet?
Daar gaat mijn transitie over. Mijn depressie/burn-out is the next logical step. Omdat ik zo nog meer - met mijn neus op de feiten - ervaar wat mij energie geeft & wat niet.

Het is een kans om het anders te zien
Daar waar ik makkelijk mezelf zie als 'falen'. Onvoldoende zelfzorg toepas. Kan ik tegelijkertijd zien dat het eigenlijk een waar kado is. Eén van dien aard om mij een helpende hand toe te steken. En het is aan mij om die hand aan te nemen. Om de kracht ervan toe te laten & te voelen.
Moge het dan in een andere vorm zijn dan oorspronkelijk gewenst. Toch is deze periode the place-to-be voor mij. Om nog meer JustBeing Me te zijn & worden.

Zo heb ik de afgelopen dagen gevoeld wat mij voed
Donderdagavond zat ik op een bank aan de bushalte in Tilburg. De bus had serieuze vertraging. En het was super warm! Ik voelde me ongemakkelijk & had super dorst. Ik had geen drinken meer, die vertraging had ik niet ingecalculeerd.
Terwijl ik daar zat raakte ik aan de praat met de dame naast mij. Ik vertelde haar over mijn trip die langer duurde & over mijn mijn dorst.
Reikte ze me spontaan een mandarinneke aan! Mmm.. mmm.. nog nooit heeft er één zo héérlijk gesmaakt! Ze schilde ze een groene appel waarvan ik nog 2 stukken bovenop kreeg.

AWEL beste mensen, die geste. Spontaan. Oprecht gedeeld.

Daar stroom ik van!

Vrijdagmiddag was ik in den Aldi in Kasterlee op zoek naar druivensuiker om mezelf een oppepper te geven. Ik was flauw van de warmte, kon er ni tegen. En had een energiedrank genomen & mocht van een verkoopster dat gelijk opdrinken.

AWEL zo spontaan, die geste.  Zo zorgzaam!

Daar stroom ik van!

En dan diene meneer in dezelfde Aldi die mij voorliet gaan omdat zijn kar volzat & ik slechts één (leeg) blikje had.

AWEL zo spontaan, die geste. Aandacht!

Daar stroom ik van!

En een vriendin die ik al lang ni gezien had, stond in de Carrefour in Turnhout ineens voor mijn neus. Om dan een fijn gesprek te hebben met haar & haar kids.

AWEL, die moeite doen. Bewust!

Daar stroom ik van!

Tevens kom ik er ook achter wat mijn energie doet zakken
Vandaag gebruikte ik een reinigende handgel. Direct voelde ik aan mijn vingers dat het niet snor zat. En prompt ervoer ik een pijn in mijn nek ter hoogte van mijn schedel. Toen ik bewust de link legde, waste ik direct mijn handen en smeerde ze in met een fijne geur. De pijn verdween.

AWEL, hoe bijzonder dat mijn lijf direct aangeeft wat niet ok is.

Die transitie waar ik in zit, leid mij naar de weg van zelfliefde: 
" (..) Het is belangrijk om voor jezelf nu uit te maken wat je een goed gevoel geeft en wat bij jou past en wat niet. Wanneer je leert terug dichter bij jezelf te gaan leven, zal dat automatisch zijn impact hebben om relaties. Handelen vanuit liefde naar jouzelf. En als ik leer om dichter bij jezelf te gaan leven, zal dat automatisch zijn impact hebben op relaties. Relaties zullen veel meer aanvullend & voedend worden.

Lees ik in post over de bloedmaan op 27/7 in de nieuwsbrief van Isabelle Lambrecht.

Enzo dus.. leer ik mijn eigen handleiding nog meer kennen. En blijft het een kwestie van aanvaarden. Blijven voelen wat beter voelt in het moment.

*OP WEG NAAR.. VERBINDEN. EEN JOB*

Sometimes they arrive, sometimes they're gone..

Ideeën komen en gaan de laatste tijd. Voor mezelf is er veel voelbaar. En ik tracht het in woorden te omschrijven. Mezelf uit te drukken.

Verbinding

Ik wil heel graag op een plek terechtkomen waar Samen de hoofdrol speelt. Samen in verbinding iets concreets realiseren omdat ieders neus dezelfde richting uitwijst. Omdat er samenhorigheid is. De drive om iets te betekenen. De drive om iedereen op waarde te schatten, er oog voor te hebben.

Hoe fijn zou het zijn om in een vzw, organisatie of bij de overheid terecht te komen?

Die uitstraalt wat er binnenin (verborgen) zit aan Synergie. Oprechte dankbaarheid toont voor ieders aanwezigheid & talenten. Die Levenservaring voorop stelt. Het verlangen deelt om samen een plek te creëren vanuit (h)erkenning. Het weten dat we allen creators zijn, op weg naar een andere realiteit.

Een betaalde job, op korte termijn
Hoe fijn zou dat zijn in mijn periode van transitie? Zodat ik mensen kan bedanken voor hun geleverde diensten in de vorm zoals zij dat wensen: euro's. Zodat ik zelf mijn plek vind in het (betalende) systeem. Op deze wijze een gevoel van basisveiligheid creëer.

Een netwerk van mensen die elkaars 'back' hebben

Mensen, buren met elkaar in contact brengen. Zodat hun Levensenergie wordt aanraakt. Zodat in welke kwetsbare situatie ook de eigen veerkracht, levenslust & plezier wordt aangeraakt. Zodat hun vonk, de sprankel, dat vlammetje zuurstof krijgt.. Dat ieders verlangen adem krijgt om te leven. Dat een flow op gang komt boordevol creatieve impulsen, gedeeld met elkaar. Openhartigheid leidt tot Levendigheid. Verbinden: een betrokken, persoonlijk netwerk.

Aliveness, connection, joy

Een plek waar wij mensen op adem komen, ons veilig voelen & gezien. Om van daaruit op te richten. Ondersteund. Om te voelen wat voor rijkdom we in ons dragen. Waar we ook vandaan komen.

Omdat Levenskracht altijd een weg vindt, omdat wij der voor elkaar zijn. Omdat wij van nature zulke mooie talenten hebben die willen creëren! Die vermenigvuldigd willen worden. Uitgesproken & getoond. Liefde komt altijd boven. Elke ontmoeting heeft iets waardevols in zich voor alle betrokkenen. Door contact leren we.

Vervulling

Ik krijg energie van zo'n samenwerking omdat het mijn natuur is. Omdat connectie, creativiteit, liefde, openhartigheid, spontaniteit, open ogen, open hart.. energie geven. Doet Leven. 

"The ultimate source of happiness is not money and power, but warm-heartedness"
Dit is een quote van de Dalai Lama die perfect omschrijft hoe ik het ervaar: een gevoel van vervulling, waarin spontaan een super brede glimlach op mijn gezicht verschijnt. Mijn hart opspringt in die momenten van contact & intens genieten. De kleine dingen, de details die het grotere geheel maken. Onbetaalbaar in centen: geluk. 

Iedereen evenwaardig

Omdat mensen die door de mazen van het net vallen, evenwaardig zijn. Iedereen het recht heeft op een leven waarin ze zich veilig voelen. Rijk voelen. Vervult. Het gevoel hebben dat ze gezien & gehoord zijn. Zich waardevol voelen. In verbinding. Ondersteund. In leven!

Ongeacht welke situatie, er is altijd hoop op beter. In elk nu moment, gedeelde aandacht, gewoonweg zijn, voor de ander.

Daarom.. wil ik mensen vinden met hun neus in dezelfde richting als de mijne

Zodat ik mijn opgedane Levenservaring kan delen op het gebied van: 

. geldtekort 

. schuld & schaamte 

. depressie 

. burn-out 

. afstemmen op wat beter voelt 

. creatiekracht 

. verbinding maken 

. openhartigheid

. de drive om de ander te zien

. verbindend communiceren

. gevoel vormgeven d.m.v. woord&beeld

. geven & delen van mijn talenten

.. 

Waar ik zelf aangeraakt & gestimuleerd word om verder te groeien & te delen wat de natuur ons voorziet: Liefde, aandacht, ruimte om te ademen.

*MIJN LEVEN ZOALS HET IS*

Euh.. de woorden komen niet
Eerder vandaag was de impuls daar om te schrijven, na lange tijd. En toen kwam er een andere impuls langs.. en nog één en .. Nu wilde ik dus dat blog schrijven & is de impuls van het moment weg.

Mijn leven zoals het is..
Anders dan voorheen, kan ik je wel zeggen. Dat dolgedraaide vijs gevoel heeft een label ontvangen: burn-out. Alle gevoelde emoties, situaties.. zijn symptomen van deze transitie. Want zo is het wel, een transitie.

Het oude is aan het vervagen
En ik heb daar moeite mee. "Pioneer, mehoela" schreef ik de laatste keer. Ja, wat voor een pad was me dat, tot hiertoe. Uiteindelijk teveel hooi op mijn vork. Nu ik terugkijk, zie ik de overspannenheid & mijn snel afwisselende impulsen als het logische gevolg van ver over mijn grenzen te gaan.

Wat nu?
Daar bevind ik me nu. En er speelt vanalles. Door elkaar. En rust vinden in mezelf is de sleutel.

zo dus..

FEEL: Pioneer zijn, mehoela!

Terwijl ik dit typ is het 06u & nog veels te vroeg voor mij

Het is de dag nadat ik de beslissing nam om een woonaanbod aan te nemen: de nooduitgang. Een plek hier vandaan om te gaan wonen. In België. Dichter bij mijn familie. En ook al gaf het me rust gisteren, toch werd ik net wakker & gingen mijn gedachten direct daar naar toe. Zal ik er gelukkig zijn? Is het dé plek voor mij? Er zijn nl. facetten die ik heb afgewezen met een reden: de drukte van een steenweg, geen privacy in de tuin, weinig lichtinval, ver van de volle natuur,..

En ik trek mezelf zo in twijfel, ik heb het gevoel gefaald te zijn in mijn idealen

I ask & it is given, telt ni meer. Ik ben die sprankel ni meer. Een schim dervan, zo ervaar ik mijzelf. Mijn avonturen om eindelijk te reizen, in NL te gaan wonen dichter bij mijn lief, werken bij mensen in ruil voor accomodatie & eten, op huizen passen,.. dat allemaal is er niet. Wie ben ik? Wat stel ik voor? Het éne voelen & het compleet andere doen. Vanuit pure onveiligheid. Geen synchronisatie van gebeurtenissen die ineens alles in flow laten ontstaan.. Geen mensen die zeggen, ik ken nog iemand.. geen huis of woning die zich openbaart.

Die impuls, die intentie die is er niet meer

En het steekt me, dat ik niet meer in staat ben om mijn idealen een vorm te geven. Dat ik opnieuw sinds 2008 voor een job ga kiezen, dan maar vakken vullen ofzo. Dat geld opbrengt om mijn gas, water, electriciteit, wifi, huur, reiskosten, eten, algemene boodschappen te betalen. Die wereld waar ik me van afgekeerd had. Die ja, die ga ik opnieuw beleven. Man man..

Ik voel me als een dolgedraaide vijs, die maar doordraait zonder grip

Alles waar ik in geloofde (i ask & it is given) voelt ni meer

Tranen, drama, onzekerheid, onveiligheid, iets moeten doen om veilig te zijn/voelen, synchroniteit,.. Ik manifesteer aan den lopende band.. de dingen die me ni blij maken. Ik voel stress, ik pieker, ik voel spanning & ik ben het zoo beu!

Pioneer zijn, mehoela!

En toch zijn daar nog mijn idealen: om mensen te leren kennen & in nature uit te wisselen. Zonder geld op de eerste plaats te zetten. Het plezier te ervaren van het delen, de connectie, openhartigheid & gastvrijheid.
Dus nu heb ik een adres waar ik weldra terecht kan en nog steeds voel ik de spanning om mijn hart. Stel ik mezelf zoveel vragen dat ik er zot van kom! Mijn relatie, hoe zit het daarmee?

Onvoorwaardelijk liefhebben, mehoela!

Fuck it! Ik merk het mega contrast op tussen de intentie hebben & de praktijk ervan. Ik word werkelijk gek van ambetantigheid, drama, huilen, onzeker voelen. Ik voel me splijten: enerzijds tussen de versterkende verbinding met mijn lief (écht waar!) & anderzijds tussen de weerstand tegen zijn verlangen naar meer exploratie. Ik besef meer & meer dat ik mezelf mogelijks voor de gek hou. En dat geeft spanningen, samenwonen, dichter & meer bij elkaar zijn. Dat verlangen heeft plaatsgemaakt voor stress, spanning & zelfs ongemakkelijkheid zelfs op de momenten dat hij bij mij is. Dan ben ik in gedachten op de momenten dat hij met de ander is. Alles in me verzet zich & ik ben het beu om zo te zijn. 

Ik wil opnieuw kunnen zakken, verbinding voelen/maken. Liefde in het moment ervaren. Het meer naar elkaar toegroeien & het besef dat hij meer open wil zijn naar andere mensen, verscheurt me. En het feit dat ik geen stoorzender wil zijn in zijn leven, in het ‘leven’ van zijn verlangens. Dat plaatje hebben we al gehad. Hem zoo graag zien & toch ni helemaal. Dus zo..

Geld - basisveiligheid - liefde - relatie - gelukkig zijn
Een dak boven mijn hoofd maakt me ni gelukkig. Nog steeds maak ik me zorgen. Wat een heftig jaar is 2018 tot hiertoe al geweest seg, intens gelukkig versus intens ongelukkig. Bizar. En ergens daar tussen in.

Waar kies ik voor?