Ik zit op mijn terras als ik dit schrijf, mijn blik valt op de dikke (inmiddels) strengen bramen die uit de haag komen. Het zijn er véél, teveel naar mijn goesting! En ja, ik vind er wat van. Al enkele jaren, zogoed ik deze plek bewoon, vecht ik tegen de bramen uit de hof van mijn buurman. Ik knipte ze altijd af en maakte de haag zo goed al kon vrij van de bramen, echter voor een keer liet ik ze groeien. Voor mij staan die enorme, lange en ook wel prille stengels bramen voor 'onrecht' (komt in me op). vechten tegen onrecht Het gevecht van jaren, mijn frustratie en mijn weerstand - tegen het gedrag van mijn buurman - levert uiteindelijk niets op van wat ik verlang. Ik verlang naar een, zo nu en dan, geschoren haar die er netjes, organisch bij ligt en straalt van gezondheid, rust uitstraalt, een tevredenheid. Wat ik al 6 jaar ervaar is iets anders.. en des te meer ik er kritiek op heb, des te meer de haag op plaatsen sterft. Hoe meer oordeel ik erover heb/er aan geef, hoe meer ...