I ask & it is given

wat is er dan nog mogelijk om uit te kiezen? Gisteren heb ik die kant gekozen dat ik gewend ben, om al het verdriet, de diepe pijn en alle standpunten over mezelf toe te laten die me als een vod doen voelen, uitgewrongen, klaar om weg te gooien. drama en toen kwam er de vraag.. als ik geen drama en trauma zou kiezen, welke keuzes heb ik dan nog? ik heb oneindig veel keuzes om uit te kiezen én ja.. de éné zit er al meer (leven) ingesleten dan de ander én.. gisteren zei iemand tegen mij: "en morgen is er een nieuwe dag" én die begon vandaag voor mij om 05 uur. Dus ja.. no more suffering. wat is er mogelijk voorbij aan 'afzien'? dus daar ben ik nu.. en ik zal niet zeggen dat ik nooit teruggrijp naar afzien, dat heeft ergens wel iets én.. EN wat als het ook gemakkelijk kan? wat als het plezierig kan zijn? VERANDERING. ergens merk ik een "dûh!" op. Hmm.. ik glimlach, want dat is de gewoonte die spreekt. dus ja, ik trok net een quote en het was er één van Leen Van

Slechts 3 woorden die me aanraken en die diep van binnen een verdriet naar boven halen als ik dit tegen mezelf zeg. Het doet iets met me. "Your true colors are beautiful like a rainbow.." hoor ik zingen en ik zit hier. Ik zit hier omdat de woorden stroomden, omdat ik het wilde schrijven, wilde delen het universum in als de erkenning dat ik me vandaag kut voel. Ik glimlach.. niet echt woorden dat ik gebruik maar alé bij deze.. Maanden ben ik hier niet meer geweest omdat ik schreef op facebook en nu ik daar niet meer kom, omarm ik opnieuw deze plek, die van mij, waar ik al vele 'stappen' heb liggen in de vorm van vele, vele, vele woorden.. Ik voel me dus aangeraakt. Ik ben op mezelf. Ik ben met mezelf en zou zo graag een arm om me heen voelen, een borst om tegenaan te rusten, een paar prachtige ogen waarin ik mezelf kan tegenkomen én de ander. .. like a rainbow.. Wat te doen als er iemand is die mij die arm wil geven, die borst vermoedelijk ook waar ik me tegaan wil vle