Oefening baart kunst..

Ik ben dankbaar voor de helderheid dat ik krijg in mijn eigen handelen. Nu ik meer in toelating ben van mezelf en mijn keuzes, word het meer helder wat ik kies, wanneer en met wie. Ik ben me bewust van de mensen die ik over me heen laat lopen, van de mensen die ik belangrijker maak dan mezelf..

Als ik een verwachting heb van hoe iets moet zijn, kan ik dan nog een andere mogelijkheid zien?

Kan ik in het moment iets anders kiezen dan mijn automatische copingpiloot? Kan ik zien of mijn handeling een resultaat is of een mogelijkheid? Wat wil ik? Wat voelt beter? Diegenen waarover ik deel, zijn spiegels in mijn leven - op een interessante manier georchestreerd door het universum - om samen een ervaring te delen. Ze laten me haarfijn aanvoelen hoe het is om vanuit verwachtingen en projecties te leven. Hoe het is om mezelf opzij te zetten. Daarstraks nog.. vond ik het onaangenaam toen iemand - die ik ervoor had ontmoet in een vergadering - heel direct en bijna dwingend iets wilde tonen. Zonder enige vraag of ik interesse had, zou hij me laten zien hoe ik op de computer kon nagaan hoe ik de stamboom van mijn familie kan opzoeken. Op zich vind ik de kennis van deze man heel interessant, hij weet veel over de gemeente historisch gezien, weetjes hier en daar etc. Hij had mijn interesse 'tijdens' de vergadering. Na de vergadering nam ik plaats in de zaal om mijn e-mails na te lezen. De man kwam op me af en vroeg of mijn ouders van 'hier' waren.. patatie patata. of ik dan de namen wist van mijn grootouders, wanneer ik geboren was, waar ik vandaan kwam..? Hij had besloten om alles te laten zien. Hij kwam vlak naast mij staan - toen ik mijn computer opendeed - om iets te tonen. Man! Mijn lijf gaf duidelijk aan dat ik nier niet van gediend was, ik opende de computer voor mezelf. Instant werd ik een zwaarte gewaar in mijn hart. Ik zei hem dat ik ging werken aan mijn computer omdat ik thuis geen internet heb. Dat hield hem niet tegen of ik dan de juiste schrijfwijze van mijn grootouders zou meebrengen naar de Nieuwjaarsdrink in januari (waarover de vergadering ging) want dan zou hij mij familiegeneraties tonen.
Interessant eigenlijk dat ik niet zei dat ik geen interesse had. Interessant dat ik me ongemakkelijk voelde. Interessant dat hij zich opdrong. Interessant dat ik wist wat ik niet wilde en dat niet helder en duidelijk aangaf. Interessant dat ik me zo snel mogelijk uit de voeten wilde maken. Interessant dat ik hem opdringerig vond..

Interessante standpunten..

En nu vraag ik me af wat het zou gegeven hebben als ik meteen duidelijk was, vriendelijk en kordaat. In plaats daarvan haalde ik aan dat mijn moeder zelf stambomen heeft onderzocht en iemand kent die daar mee bezig is. Interessant om mijn moeder als barrière op te werpen en dat hij daar overheen walste. Want ja.. ik glimlach nu al, als ik niet duidelijk ben in mijn grenzen dan heeft hij speelruimte. En dat.. nam hij heel RUIM in! En dus..

Oefening baart Kunst.. dat dus.