Veranderingen op til..

Ik vang iets op in de 'lucht', in de energie. Het één en ander is voelbaar en het meest voelbaar is mijn goesting om te veranderen, nog eens.. Een soort van verlangen om écht met mezelf in de toelating te zijn. Toelating van mij met mij. Vandaag zei ik nog tegen mijn zus hoezeer ik opmerkte dat mijn moeder meer kijkt naar het harde werk dat het vergt om iets te realiseren dan waar ik wel naar verlang.. de koestering, het aanmoedigen, het wéten dat wat ik breng en creëer altijd zijn of haar uitweg vindt.. Het is iets wat me opvalt de laatste tijd én ook anderen die me zeggen dat iets niet realiseerbaar is omdat.. te kort dag, teveel, te.. Vanavond viel mijne frank dat ik wel graag word aangemoedigd en erkend in mijn creatieve zijn, het maken van verbindingen en ondernemingen op welk vlak dan ook, om dan mezelf niet compleet te erkennen daarin. Hoe bijzonder om te verlangen dat mijn moeder me ziet voor wie ik ben en gelooft en zegt dat het me zal lukken, als ik niet mijn plek in neem, niet erken wat ik breng als mij. Dat ik een coach ben bijvoorbeeld en adem als één. Deze week vroeg iemand me of ik een coach was omdat ik haar vragen stelde en haar vroeg om haar intuïtie.. gewoon als mezelf vanuit interesse. En die ene vraag had ik kunnen beantwoorden met : Ja. En ik deed dat niet, ik zei dat ik veel onderneem. Dus wat maakt dat ik er nog voor kies om mezelf klein te houden? Wat geloof ik nog dat ik weerspiegeld zie in mijn omgeving?

In toelating zijn van mezelf.
De relatie van mij met mij aangaan.

Dat is mijn wens voor mezelf: in alle zachtheid.. kunnen landen in mezelf. De dimensie creëren waarin ik altijd veilig ben bij mezelf ongeacht de wereld om me heen. En maar al te goed beseffen dat als ik schijn van binnenuit, ik dat gereflecteerd krijg door mijn omgeving. Verandering en inzichten en nieuwe keuzes en verandering.. het één volgt het andere op. En waar ik vanmiddag nog tegen iemand zei dat ik het momenteel niet aanvoel welke richting ik uitga.. voelt dat nu alweer anders aan.. een voortbewegende energie.

Ik weet dat er een aantal puzzelstukjes zijn, nog ergens puur als energie en toch al voelbaar.. soms puur als klanken en geuren en hartelijke verrukking van verbinding. En over klanken gesproken.. de hemelse klanken van Malinda in de kerk galmen doorheen mijn hele zijn én zijn een uitnodiging om met mijn stem aan de slag te gaan. Wat weerspiegeld werd in een verrukelijke ervaring in Kalmthout eerder deze week toen ik ging luisteren naar een koor om vanzelf mee te zingen omdat ik mijn schroom opzij zette..

Enjoy..