Afscheid nemen

Ik neem afscheid en het raakt me.
Verschillende wegen naar.. dat ik zelf afsnijd omdat ik niet verder wil.

Wat is er nog meer mogelijk hier?
Of ben ik er echt klaar mee?
En is die, die ene keuze, de beste keuze?

Het valt me zwaar en alle dagen heb ik van die momenten waarop ik afwezig ben.
Op plaatsen ben waar ik ooit was, op favoriete plaaten. Plaatsen met een herinnering of twee, drie.. dertig of zelfs meer. En toch.. is daar ook een nieuwe impuls die zegt dat het oké is om te gaan.

Zal ik nog omkijken of niet meer?
Mijn dagen zijn zowieso al bevreemdend.

Heel der dagen is daar die veroordelende stem die zegt dat ik beter dit of dat..
moet doen of had gedaan. En ik kijk er naar. Ik ben er mee. En soms loop ik ervan weg, wil ik dat niet meer.. 

ervaren.

Wat is er nog meer mogelijk hier?
Hoe wordt het nog beter dan dat?

Wat is er nog meer mogelijk dat ik nooit eerder overwogen heb?