Drama & trauma, definties, diagnose vs oneindige mogelijkheden

 Note: Er valt mij iets op.. hoe kan dit aan jou bijdragen?

_ _

Ik word gewaar hoe weinig ik nog voor drama en trauma kies. 
Hoeveel ik veranderd ben door mijn bereidheid van het stellen van vragen en het elimineren van energie. Ik zie de meerwaarde en de bijdrage, de verrijking aan mijn leven(sstijl). 

whoop whoop! 

Ik ga niet meer mee in iemand's keuze voor drama en trauma. Als ik iemand hoor praten of huilen omdat ze in een burn-out zitten (defintie) en het helemaal niet meer zien zitten want 'ooh zo erg dit en dat'.. dan word ik gewaar hoe anders ben. 

Ja, ik zie nu eenmaal oneindige mogelijkheden die zij nog niet zien, willen zien of weten. Bijzonder. 

Ik ga niet meer mee in de zwaarte van hun definities of verwachtingen. Vermoeidheid, vol hoofd, snel huilen, twijfelen aan zichzelf, de bewijzen zien, de collega's die zus of zo zijn, het werk dat niet meer kan.. Schuldgevoelens ten op zichte van zichzelf.

Ik bevestig van het drama niet meer. 

Ik ben eerder benieuwd naar het geschenk erin. 

Wat is er juist aan hun dat ze niet (kunnen, willen) zien? 

Ik zeg niet 'ocharme.. amai of hoe moeiljjk.. of ja dat is erg!' 

Ik zeg 'ah das interessant.' 

Wat als alles wat je is verteld over hoe en wat je moet zijn niet van jou is? 

Wat is er dan mogelijk? 

Wat als je zo vermoeid (definitie) bent omdat je jezelf in een hokje duwt dat jij niet bent?

Bijvoorbeeld: de was en de plas doen en meteen moeten afwerken alvorens aan iets anders te beginnen. Je kunt niet 'alles' tegelijk doen. 

Wat als het helemaal prima is om de strijk te doen tot je aandacht gaat naar het koken.. tot je aandacht gaat naar het gieten van de planten.. tot je aandacht gaat naar de afwas tot .. Wat als het prima is dat de strijk inmiddels blijft wat het is? 

Tot je vanzelf weer de goesting of aandacht hebt?

Ik zie het als een kans. 

Waar heb jij om gevraagd waar dit het antwoord op is, wellicht in een andere vorm dan verwacht? Hoe wordt het nog beter dan dat? Wat is er nog mee mogelijk? 

Als iemand (huilend) zegt dat ze 'het' niet goed doet.. omdat ze opmerkte dat er een moment was dat ze 'iets anders' gewaarwerd én toch besloot om te handelen vanuit conclusie.. Dan zeg ik 'erken dat je het wist'. Zie eens, waaw! Erken dat je koos om te handelen vanuit conclusie. 

Erkenning is heel waardevol, voor mij. 

Als ik het hardop zeg, erken ik mijn verantwoordelijkheid en leg ik de verantwoordelijkheid niet neer bij een ander. Als creator, oneindig wezen van mijn leven/realiteit, ben ik diegene die keuzes maakt. Hoe dan ook. 

Ook al lijkt het alsof een ander mij heeft beïnvloed, gedwongen, verplicht, verleid,.. 

Ennezo dus..