Der is helemaal niks nodig!

 Note: wat kunnen mijn mijmeringen aan jou bijdragen, nu en in de toekomst?

_ _

Ik zat te mijmeren over de gelaagde eetbare tuin dat ik samen met 6 anderen wilde aanleggen. Sinds de aanleg zijn er planten uitgetrokken, vertrappeld én is de plek blijkbaar ook een gegeerde plek voor jongeren.

Enfin patatie patata.. vele planten en struiken hebben het niet gehaald.

.. mijmer ..mijmer..
Schiet het ineens door me heen dat 'de plek' op zich mogelijks geen goesting had aan aanplant (zonder raadpleging)?!

Ik had voorgesteld om met de plek in de vraag te gaan 

'in communion'. 

Daar waren geen oren naar.. 'We gaan dit doen en dat én dat daar zetten én zus en zo.' Zonder vooronderzoek van de bodem en de omgeving. De plek was ons in de schoot geworpen en de persoon had ons niet 'op de hoogte' gesteld. Wij zijn als groep enthousiastelingen - begeesterd door een plek - in gang geschoten.

ZONDER af te vragen waar de plek om vraagt..

Duss.. hoe zou het zijn dat de aarde zelf zorgt dat er aanplantingen sneuvelen? Dat de aannames, conclusies, verwachtingen, projecties.. van onze groep dat dé jongeren schuldig zijn én we ermee zullen moeten leven.. allemaal dikke vette bullshit is?

Ja joh! ;c)
Wat is er nog meer mogelijk?

En kan ik iets bijdragen aan het bewustzijn van de groep - op een andere wijze dan ik tot hiertoe heb gedaan?

Mmm.. die opent mogelijkheden, anders dan anders..


Heb jij soortgelijke ervaringen of nét anders dat je wél in communion gaat met de aarde én magische creaties creëert?