LOVE: wie ben ik als ik mijn sexuele stroom laat stromen?

Vandaag was ik aan het wandelen en stelde ik mezelf allerlei vragen 
De aanleiding nog altijd hetzelfde: mijn relatie & mijn relatie tot mezelf. Ik had kort voordien we totale ontreddering ervaren. Immens verdriet & enorme drang naar Peter. 'k Was er ni gelukkig mee. Knallende koppijn & gevoelens van gemis & vertwijfeling.

Er passeert vanalles & tegelijk is er nog altijd diene kado: 
mijn eigen seksualiteit bekijken, onderzoeken, wat is waar & wat niet? Ben ik in staat om een polyamoureuze relatie te hebben? Ben ik in staat om zelf meerdere relaties/verbindingen aan te gaan? Kan ik dat toelaten? Ben ik veilig? Heb ik daar een verlangen naar? Hoe kan ik me verbinden met mannen zonder mezelf onzichtbaar te maken zodra het onveilig aanvoelt. En wat is dat eigenlijk? Wat maakt dat ik me onveilig voel? Of zitten er zulke zware oordelen op mijzelf & intimiteit dat dees allemaal al bij voorbaat onveilig is?

Vragen, zoveel vragen & gevoelens ook! 
Het valt mij op hoeveel uitnodigingen ik op fb krijg van mannen van overal. Typisch die energie. Ik wimpel ze één voor één af. 't Zal wel zijn begot! En tegelijk maak ik mezelf bewust hoe ik werkelijk ben in contact met mannen. Wat doe ik of doe ik ni? Wat doe ik als iemand mij benaderd? Hoe voel ik mij in een groep? En ja.. meestal ben ik op mijn eigen. En meer & meer geef ik mezelf dat duwtje om het net anders te doen. Om te ontdekken wat het me brengt als ik open in contact ben. En ja, soms zijn het fijne momenten, gesprekken & oogcontact.

"Is daar iets op tegen?" vraag ik mezelf regelmatig af 
Of zeg ik tegen mijn eigen: "Ik doe toch niks verkeerd hé." En nee, met iemand spreken omdat het fijn voelt is helemaal ok. Een klik voelen & meer ontdekken, is helemaal ok. Openlijk zeggen hoe fijn het contact is, is helemaal ok. Er is daar niks mis mee. Mm.. ik leer van mezelf & geef mezelf de ruimte om ermee te spelen. En soms is dat best spannend! Voel ik mijn hartslag stijgen, krijg ik het warm.. én telkens nodig ik mezelf uit om bij mezelf te blijven. Om het contact aan te gaan zolang fijn voelt.

Mannen die iets komen halen of mannen die spontaan op zichzelf zijn, dat voelt werkelijk anders
Een vluchtig contact, een korte ontmoeting, spontane glimlach of een gericht gesprek.. allemaal facetten om mee te oefenen. En om mijn intuïtie te volgen. Welke man wilt iets van mij & welke ni? Welke geeft een aangename knuffel & voelt oprecht fijn aan of welke grijpt me vast en drukt mij tegen hem aan? Gisterenavond heb ik nog verschillende knuffels ervaren. En het fijne van mezelf is dat ik haarfijn kan aageven welke ik leuk vind of niet. En ik benoem het dan ook: "hey seg kan je wat minder druk geven.." of "het voelt te stevig..". Ja, eigenlijk mag ik vré content zijn met mijn eigen.

En ik mag ermee spelen, de mannen dienen zich aan, ik kom ze tegen her & der
Spreek ze zelf aan of word aangesproken. Bijzonder. Maar om nu te zeggen dat ik sex ga hebben met een ander? Mm.. in mijn fantasieën misschien.. waar altijd alles sfeervol & compleet veilig is. Waar lust & liefde perfect naast elkaar bestaan. Waar ik geen gezichten zie & eerder gevoelens ervaar.. Ja daar.. En das ni de realiteit.

Eerst maar eens op mijn gemak voelen in compagnie van mannen 
En zien hoe direct ze zijn. Of hoe gewoon zichzelf zonder iets van mij te willen, buiten dan een spontaan contact in het moment. Ja.. op dat vlak kan ik veel leren van Peter. En zijn leerproces in het toelaten van (vrouwelijk) contact. Mm.. hij is op zijn eigen tempo geëvolueerd van bevriezen naar verlangen. Van schrik naar rust & plezier.
En ik? Ik ben pas babystapjes aan het zetten. Ik kan weer kijken naar de kado & voelen wat er te voelen valt.

En het antwoord dat ik kreeg op de vraag: "Wie ben ik als ik mijn sexuele stroom laat stromen?" 
= Dan ben ik (weer) van mezelf. wow.

Zo dus..