FEEL: So much Magnificence

Der gebeurt zoveel in mijn lijf & energie. 
Dat ik opnieuw een neiging heb om me terug te trekken. Om het allemaal te voelen & doorvoelen & doorleven & blijven herhalen dat het allemaal deel uitmaakt van mijn proces. Om aanwezig te blijven, bij mezelf. Mijn eigen seksuele stroom te omarmen, te voelen & te voeden.

En opmerkelijk hoe ineens mannen, bekende & onbekende uitreiken. Mij interessant vinden, een relatie met mij willen aangaan. En ik.. ik sta er wat bij te kijken. How the fuck is that possible!?

Zo ineens omdat ik ja zeg tegen mijn complete zelf. Omdat ik ja zeg tegen wat er is. Dat ik me gade sla & bewust ben van alles wat er passeert. Aan spanning, pijn, onzekerheid, genieten, verschieten, rust & elke keer meer ervaren hoe fijn het is "to hold space" voor mijn eigen(heid).

En ook al heb ik sterk de neiging om me terug te trekken, in bed onder de dekens te blijven, mij te  verschuilen.. toch voel ik de zachte wenk om juist het anders te doen.

Ik besef & verlang eigenlijk (in de verte) naar een openheid - open communiceren wat er speelt. Naar Peter toe. Ik blijf kijken naar Brittany & Conor omdat hun manier van zijn & praten zo liefdevol is. Met aandacht voor de ander. Oprecht. Ik wil Liefde aanwezig laten zijn, mm.. een glimlach verschijnt op mijn gezicht.

Ik mag mezelf dat duwtje in de rug geven, zoals een moederdier haar kleintje overeind helpt. Dat liefdevolle knikje.. "ja toe maar..".