FEEL: ik begin stillekesaan de kracht van liefde door te hebben

Hoezeer ik mij ook verzet heb tegen dat werd aangekondigd. Hoezeer ik ook bevreesd was op momenten, het uitschreeuwde van de pijn, het niet willen meegaan met de stroom. Ik heb me dikwijls afgevraagd in die momenten, wat het nut is, van die weg.. die mij wordt getoond.




En nu ineens kan ik weer meer zien, aandacht besteden & voorzichtig voelen
Zonder uit den bocht te vliegen. Zonder me te laten meeslepen door het drama. De aannames, de overtuigingen & gedachten van anderen. Want ik zou begot ni weten hoe ik aan die straffe pijn, doodsangst kom. Tenzij dan een innerlijk stuk, oude wond opgelopen in aan- of juist emotioneel afwezigheid van mijn ouders. En misschien reikt het nog veels verder dan hun tweeën.. reikt het generaties terug.

Gisterenochtend nog in totale paniek & ontreddering & 's avonds had ik mijn eigen wijsheid terug. Heb ik een vuur gemaakt, het vuur gevoed. Ik voelde het trekken, het vuur, de vlammen. De energie riep me. En de energie diep diep in mijzelf roept me ook.

Mijn eigen wijze vrouwelijke kracht, seksuele stroming roept me

Vraagt om gezien te worden.. en nu ik deze woorden typ, voel ik tranen zitten. De zachte fluistering van Peruquois ondersteunt me. Want hoe wijs ik me ook kan voelen, hoe mooi de woorden tot me komen.. de vraag om gezien te worden. Om gestroomd te mogen worden.. toch zit daar nog die voorzichtigheid, de angst voor het onbekende.

Wie ben ik als ik mijn seksuele stroom laat stromen?

Deze vraag stel ik mezelf weer. En wat betekent het? Mijn seksuele stroom te laten stromen? Welke gedachten komen op? Wat is er echt? Ik stel me zo voor om mijn eigen stroom te erkennen. Ze is van mij. En het er laten Zijn, laten Stromen, door mij heen laten stromen. Maakt zoveel vrij. Creëert zoveel ruimte in mij, expansie. Ik hoef ze ni af te dammen. Haar aanwezigheid is rijkelijk, voedend. Ik ben geen zondig iemand als ik dit toelaat.

Ik ben er deel van, het is van mijn eigen. Ik ben het. Tania Maria. Vrouw. Zijn. Aanwezig. In Stroming. 

Tranen.. is het ontroering? Raak ik hier mijn eigen kern aan? Mijn oog valt op een rood hart "Miracles Happen" en zo is het. Het valt me op hoeveel synchroniciteit er is momenteel. Ik denk aan iets.. ik vraag me iets af.. ik reik uit.. her & der krijg ik antwoord, openingen. Van de meest uiteenlopende zaken.. En ik link deze energie, deze opening aan het mezelf toestaan om meer heel te zijn. Het voelen van mijn eigen stroom.

Dus.. ik begin het stillekesaan door te hebben, de liefde. Hoe het inderdaad werkt, die kracht, creatiekracht. En hoe fijn het is om deze flow te ervaren in & rondom mijzelf.

A vibrant life free of self-imposed limitations