FEEL: ongemakkelijk gevoel
Ik voel de behoefte om te schrijven, meerdere keren voelde ik de impuls
en elke keer schoof ik hem aan de kant met het idee onnodig te zijn. Waarom zou ik schrijven over mijn ongemakkelijk gevoel? Over de stemming waarin ik zit. Over de gedachten die me af & toe te binnen vallen. Denken aan Peter. Afvragen waar hij mee bezig is? Om dan weer gedachten te denken over de situatie zoals ze is. En mijn onmacht om er mee in vrede te zijn.
Ik keek mezelf aan in de spiegel & vroeg: "Wat voel je meiske?"
Ja, wat voel ik eigenlijk? Kan er geen woord opplakken buiten dan ongemakkelijk. Dat lichte zeurende gevoel. Aanwezig in mijn hart. Ik zit hier op een kei schone rustgevende plek, zicht op een groene weide met ganzen.. de zon die helder schijnt in de blauwe lucht. Ik voel haar warmte op mijn gezicht. En hoppa ja.. andere gevoelens van gemis.. om een eigen stek te hebben. Gevoel van onveiligheid, bang zijn, gevoel van niet weten.. Een verlangen van "Kon ik maar eeuwig hier blijven".
Een mengelmoes dus..
Ik voel tranen zitten bij dit besef. Tranen van verdriet. Hoe fijn zou het zijn sèg.. om zelf een stek te hebben, waar de zon zo helder binnenvalt. Waar ik zo naar buiten kan kijken. Rust om me heen. Effe niks hoeven.. zijn. Gewoon zijn. Das goe genoeg.
Focus, aandacht, gewaarzijn, adem..
Ik bid elke dag dat de kwaliteiten nodig om mijn wensen te realiseren zich aan mij verschijnen
Dat ongeboren, ongebruikte kwaliteiten & krachten aan mij geopenbaard worden. Man man hoe fijn zou het zijn om effectief vrij te zijn & in vol vertrouwen. Om geen zorgen te hoeven maken over terugkomende facturen. Om te doen wat ik het liefste doe in het moment, dat dit voldoende is, meer dan voldoende zelfs.
Ik wil iets betekenen. Samenzijn met mensen & creëren, samenkomen, plezier maken, feesten, creatief bezig zijn, sociale initiatieven op poten zetten. Om mensen samen te brengen met dezelfde waarden & inspiraties. Ik wil mijn vriendenkring uitbreiden..
Lokaal & internationaal
En voor nu.. rust. Rust in mijn lijf & denken. Voelen & zijn
Er zijn. Voor mezelf.
En een middel & mogelijkheden vinden die mijn basis veiligstellen. Ik heb het écht gehad met onzekerheid op dat vlak! Het is tijd. Show me the way. Toon mij wat voedend is & waar ik terecht kan? Ik wil Kalmthout verlaten & hier een bestaan oprichten. Ik ben meer hier dan in Kalmthout.
Show me the way..
En dan voel ik een impuls.. lief.. ik mis je
Ik mis ons samenzijn. Wat zou ik het fijn vinden om nu samen ergens in de natuur te zijn, op een deken, in de koffer van den auto. Gij met een sigaret & ik ernaast. Kwebbelen, filosoferen over wat ons bezighoudt. Genieten van de zon & dees ook uitspreken, dankbaar zijn. Je in de ogen kijken & je sprankel waarnemen. Mijn beweging om tegen je aan te leunen. Mijn hoofd op je schouder neer te leggen. Voelen hoe dat is, zo vertrouwd.
Ik wil mezelf graag leren kennen & leren om erbij te blijven als de vluchtneiging er weer is. Om dan dicht bij mezelf te blijven, je aan te spreken & te zeggen.. "ik voel het weer". En dat dat genoeg is. Dat er verders niks hoeft. Dat ik niet aan je hoef te trekken. Dat jij me geen veiligheid hoeft te geven. Dat ik er mee kan zijn. Dat ik het in mezelf kan gadeslaan & voelen. Alles wat zich aandient. Omdat het om een plek vraagt, om aandacht. Om gezien & gehoord te worden. Dat ik dan bij je mag blijven & desnoods rare geluiden maak & bewegingen om de energie te laten stromen, door me heen. Zonder jou erin te betrekken, zonder de vinger op jou te richten. Zonder scherpe woorden uit te spreken, zonder afstandelijkheid.
Aanwezig blijven vol, in mijn hart. Open
Dat ik de tijd neem, desnoods effe in stilte.. de tijd om aan te nemen. Om te zien dat jij het niet bent. Om de liefde in mezelf te blijven voelen. Om samen daar op die plek in liefde te blijven. Dat.
Ja dat lief, dat wil ik
Dat ik je in de ogen kan blijven zien. Met tranen als ze er zijn. En dat ik de verbinding tussen ons laat bestaan. De liefde, de zachtheid & de passie behoud. Mm.. ik voel me rustiger, deze woorden resoneren, ik voel bewustzijn in mijn yoni. Dé bevestiging dat dit afgestemd is op mijn Zelf. Mooi. Zo mag het zijn.
In verbinding. En in verbinding blijven
Amen.
en elke keer schoof ik hem aan de kant met het idee onnodig te zijn. Waarom zou ik schrijven over mijn ongemakkelijk gevoel? Over de stemming waarin ik zit. Over de gedachten die me af & toe te binnen vallen. Denken aan Peter. Afvragen waar hij mee bezig is? Om dan weer gedachten te denken over de situatie zoals ze is. En mijn onmacht om er mee in vrede te zijn.
Ik keek mezelf aan in de spiegel & vroeg: "Wat voel je meiske?"
Ja, wat voel ik eigenlijk? Kan er geen woord opplakken buiten dan ongemakkelijk. Dat lichte zeurende gevoel. Aanwezig in mijn hart. Ik zit hier op een kei schone rustgevende plek, zicht op een groene weide met ganzen.. de zon die helder schijnt in de blauwe lucht. Ik voel haar warmte op mijn gezicht. En hoppa ja.. andere gevoelens van gemis.. om een eigen stek te hebben. Gevoel van onveiligheid, bang zijn, gevoel van niet weten.. Een verlangen van "Kon ik maar eeuwig hier blijven".
Een mengelmoes dus..
Ik voel tranen zitten bij dit besef. Tranen van verdriet. Hoe fijn zou het zijn sèg.. om zelf een stek te hebben, waar de zon zo helder binnenvalt. Waar ik zo naar buiten kan kijken. Rust om me heen. Effe niks hoeven.. zijn. Gewoon zijn. Das goe genoeg.
Focus, aandacht, gewaarzijn, adem..
Ik bid elke dag dat de kwaliteiten nodig om mijn wensen te realiseren zich aan mij verschijnen
Dat ongeboren, ongebruikte kwaliteiten & krachten aan mij geopenbaard worden. Man man hoe fijn zou het zijn om effectief vrij te zijn & in vol vertrouwen. Om geen zorgen te hoeven maken over terugkomende facturen. Om te doen wat ik het liefste doe in het moment, dat dit voldoende is, meer dan voldoende zelfs.
Ik wil iets betekenen. Samenzijn met mensen & creëren, samenkomen, plezier maken, feesten, creatief bezig zijn, sociale initiatieven op poten zetten. Om mensen samen te brengen met dezelfde waarden & inspiraties. Ik wil mijn vriendenkring uitbreiden..
Lokaal & internationaal
En voor nu.. rust. Rust in mijn lijf & denken. Voelen & zijn
Er zijn. Voor mezelf.
En een middel & mogelijkheden vinden die mijn basis veiligstellen. Ik heb het écht gehad met onzekerheid op dat vlak! Het is tijd. Show me the way. Toon mij wat voedend is & waar ik terecht kan? Ik wil Kalmthout verlaten & hier een bestaan oprichten. Ik ben meer hier dan in Kalmthout.
Show me the way..
En dan voel ik een impuls.. lief.. ik mis je
Ik mis ons samenzijn. Wat zou ik het fijn vinden om nu samen ergens in de natuur te zijn, op een deken, in de koffer van den auto. Gij met een sigaret & ik ernaast. Kwebbelen, filosoferen over wat ons bezighoudt. Genieten van de zon & dees ook uitspreken, dankbaar zijn. Je in de ogen kijken & je sprankel waarnemen. Mijn beweging om tegen je aan te leunen. Mijn hoofd op je schouder neer te leggen. Voelen hoe dat is, zo vertrouwd.
Ik wil mezelf graag leren kennen & leren om erbij te blijven als de vluchtneiging er weer is. Om dan dicht bij mezelf te blijven, je aan te spreken & te zeggen.. "ik voel het weer". En dat dat genoeg is. Dat er verders niks hoeft. Dat ik niet aan je hoef te trekken. Dat jij me geen veiligheid hoeft te geven. Dat ik er mee kan zijn. Dat ik het in mezelf kan gadeslaan & voelen. Alles wat zich aandient. Omdat het om een plek vraagt, om aandacht. Om gezien & gehoord te worden. Dat ik dan bij je mag blijven & desnoods rare geluiden maak & bewegingen om de energie te laten stromen, door me heen. Zonder jou erin te betrekken, zonder de vinger op jou te richten. Zonder scherpe woorden uit te spreken, zonder afstandelijkheid.
Aanwezig blijven vol, in mijn hart. Open
Dat ik de tijd neem, desnoods effe in stilte.. de tijd om aan te nemen. Om te zien dat jij het niet bent. Om de liefde in mezelf te blijven voelen. Om samen daar op die plek in liefde te blijven. Dat.
Ja dat lief, dat wil ik
Dat ik je in de ogen kan blijven zien. Met tranen als ze er zijn. En dat ik de verbinding tussen ons laat bestaan. De liefde, de zachtheid & de passie behoud. Mm.. ik voel me rustiger, deze woorden resoneren, ik voel bewustzijn in mijn yoni. Dé bevestiging dat dit afgestemd is op mijn Zelf. Mooi. Zo mag het zijn.
In verbinding. En in verbinding blijven
Amen.
Comments
Post a Comment
Als je een reactie plaatst met je Google account hoef je niet te bewijzen dat je 'geen robot' bent.