1 + 1 = 3

de zon is op, hemelsbrede blauwe lucht, voor me staat een bord met 2 sneden brood met verse boter en choco! klanken klinken... en ik, ik geniet! ik daal meer en meer in. sinds de laatste energietransmissie sessie verschuiven dingen haast onzichtbaar. ineens is iets anders, ineens wil ik me louter richten op wat er is in plaats van hoe het komt dat het zo is, in plaats van me op het verleden te richten, op gesprekken, op wat beter had gekund van mij of anderen. om dan op te merken wat het me brengt als ik in gezelschap ben van anderen die er nog voor kiezen. dan haak ik er op in en besef ik (nadien) dat ik iets anders wilde kiezen. dat is groei. weten dat het anders kan en zo nu en dan het oude bekende pad opgaan.

© Tania Maria Vanhoof 2005

ultieme expressie van mijn leven in flow

meer en meer landen dus, indalen en werkelijk beseffen dat het leven in flow er al is. dat heb ik al gecreëerd voor mezelf en mag ik nog meer gewaarworden. terugkijkend op afgelopen tijd besef ik dat ik volop aan het verkennen was en de woorden gaf die op dat moment binnenstroomden zoals mijn blogposts over: een nieuw bewustzijn -  mijn dromen -  over het veld van synchroniciteit - stretch - jij bent mij en ik ben u.

de trage weg, op het ritme van de natuur

hmm, diepe zucht.. ze (wilde 'ik' schrijven) weet dat dit het ultieme gevoel is van het intens geluk, me gezegend voelen in wie ik werkelijk ben. eigenlijk is dat altijd al zo geweest, ik heb altijd oog gehad voor detail, voor de natuur, voor styling, kleur en vormen, lichtspel, textuur... dat is werkelijk wat me vervult! 

niet zo vreemd dat ik doorheen de jaren: mijn handen in klei zette om potjes te draaien, potloden of houtskool ter hand nam om (model) te tekenen, dat ik en mijn camera voor lange tijd onafscheidelijk waren, dat ik schatboekjes (wilde schrijven 'schets') had; op gevoel kleurde en schilderde.

©Tania Maria Vanhoof 2010

dat ik genoot van zonnestralen of dauwdruppels op een spinnenweb, regenboogkleuren in een druppel, de wind op mijn huid, een roodborstje dichtbij, een lieveheersbeestje dat landde op mijn hand, meeldraden, schakeringen in een bloemblad, de immense zachtheid van zonnebloemblaadjes waarnam. 

niet zo vreemd dat ik van altaartjes hou: takje, bloemblaadjes, kei, kristal, blad, mos, schelp, lint,..
dat ik mijn eigen inzichtkaarten uitgaf: foto's of tekeningen uitkoos en woorden vanzelf liet stromen.. passende typografie uitkoos die de energie accentueerde..

© Tania Maria Vanhoof 2012

ik zie nu eenmaal veel details, mij valt het kleinste plantje op, insect of pluisje dat op reis is in de lucht! ik zie overal gezichten, lijnen van een figuur in een vlek koffie bijvoorbeeld.

dansen in het licht van het leven

de trage weg dus,
op het ritme van de natuur.

dat wilde ik delen, het besef, dat het niet iedereen gegeven is, dat er mensen zijn die zich verwonderen over het feit dat ik om het kleinste detail me zo kan verwonderen - als vanzelf.
hoef ik niks voor te doen,

daar.. daar ben ik.

_Tania Maria
donderdag 19 september 2024   10:59