Met andere ogen

©Tania Maria Vanhoof

Rechtsboven zie je een tekening van me gemaakt op 14 juli 2024 toen ik vanalles aan energieën gewaarwerd dewelke ik zoveel aandacht gaf dat ik me erdoor liet meeslepen: intriges, chaos, vernietiging. Het was intens, oncomfortabel én wat begon met mooie, synchrone, liefelijke lijnen eindigde in een gekrabbel van frustratie. Een zware energie kleefde eraan en ik bedacht me dat ik deze tekening beter eruit zou halen omdat alle voorgaande zulke andere energieën in zich dragen. Ik was bang dat deze energieën de andere tekeningen zouden 'besmeuren'. Tegelijk wist ik dat dat niet zou hoeven én dat ook deze tekening in de reeks hoorde, dit was wat ik gewaarwerd. 

Je ziet nu, als het ware, de frustratie niet meer omdat het is opgevuld met diverse kleuren én andere vormen ontstaan door vlakjes (van kruisende lijnen) op te vullen.

iets anders wordt zichtbaar

wat er aldoor was en ik niet kon zien omdat ik enkel de zwaarte aandacht gaf. Door de energie van optimisme (zoals dat nu zo aanvoelt) een plek te geven, kan er te midden van chaos iets totaal 'anders' zichtbaar zijn. Daarmee schrijf ik verder over wat ik in mijn vorige post schreef: waar ik aandacht aan geef, zie ik meer, ervaar ik meer, omringt me meer, stapelt zich verder op. 

Het blijft me getoond worden door diverse mensen dat 'hoe oncomfortbel ik iets ervaar, er altijd een andere kant is'. ALTIJD.

de andere kant, hemel op aarde

Ik merk op dat er verschillende kanten samenkomen die allemaal dezelfde energie in zich dragen nl. de hemel op aarde. Mijn interesses in de het spiegelen, de Tzolkin, de Germaanse geneeskunde, de universele wetten,  zelfbewustzijn.. alles wijst in dezelfde richting: OPTIMISME.

Mijn bereidwilligheid om voorbij de muren te kijken, om het vechten los te laten, om me over te geven aan wat er ook is. Want te midden van ervaren stress, pijn en tekort is zoveel overvloed om te BE LEVEN.

beleven, belichamen

Voordturend, altijd, overal: in de natuur: gezichten in wolken, figuren in takken en bladeren van bomen,  synchroniciteiten, plezier, vervulling, verbluffing, dankbaarheid, een zonnestraal, een zucht wind die mijn wang streelt, motregen die mijn gezicht masseert, een glimlach, de meeldraden van een bloem, de kleurschakeringen en vormen op de vleugels van een vlinder, één bolletje braambes, pluizen van een wilgenroos, draden van een spin zo lang en zwiepend enkel zichtbaar als de zon erop valt..

altijd aanwezig

Er is aldoor een pracht van een wereld, een dimensie beschikbaar en het is aan mij - om daarvoor te willen kiezen! :c)) Het willen zien, me blijven verwonderen, me afvragen.. louter om te puurheid ervan. Het geschenk uit de hemel te zien, horen en voelen vallen.. in mijn schoot. Om vandaar uit het te laten landen zodat ik het meer en meer kan BELICHAMEN! <3

Zoiets.. zo iets komt in me op om te schrijven, om te delen.. 

Want wat als alles niet is wat ik voor waar aanneem? Wat is dan nog meer mogelijk? Hoe wordt het nog berter dan dat? Hoe ondersteunend, veelbelovend, heerlijk proevend, exquisite, hemels, licht en ruimtelijk kan mijn leven zijn? 

IS mijn leven?

_Tania Maria
zaterdag 3 augustus 2024  12:33