Exposed, being exposed

Ik wil uitdrukking geven aan wat ik binnenin opmerk, ter hoogte van mijn hart, een heel gevoelige plek. Een contractie, een verschieten, een plotselinge, totaal 'zichtbaar' zijn. Zonder beschutting zoals die eerst was, lekker donker, comfy dat voor mij heel aangenaam was.

En ik zei 'was' omdat afgelopen dagen een plek, dat ik koesterde in eigen tuin, er nu anders uitziet! De buur heeft zijn bamboe tot heel laag of weggesnoeid waardoor een speciale plek, waar ik graag kwam hélemaal anders aanvoelt! Het verborgene, met takken overhangend, bijzondere plek is dat niet meer! De schaduw dat het bood heeft plaats gemaakt voor totaal 'in het zicht zijn, lopen' én dat bevalt me niet!

En dan hoor ik mezelf zeggen: "Meiske, waarom heb je je buur niet eerder aangesproken en hem gevraagd of hij het zo zou laten?!!" En ik besef maar al te goed dat dit vanuit mijn pijn is, totale exposer! Wetende dat dit niet meer zal aangroeien omdat de bamboe op die plek dood is. 

dus ja..

Daar vertoef ik dan tussen zelfbeklag en verwijtende vinger naar de buur en dat wringt, ik merk een druk op, een zwaarte op die plek. Iets wil in beschouwing genomen worden, komt in me op. En meteen volgt een diepe zucht wat meer ruimte oplevert in die plek. Ja, nog meer zuchten, meer zakken in dat wat er (nu) is. Tevens vroeg ik me af, toen ik alles tot me nam, wat hier het geschenk in is? Want ja, zo een straffe daad, als ik het zo mag zeggen, brengt me iets. Alweer een diepe zucht.

waar, oh waar, ben ik klaar om meer gezien te worden?

Wat heeft dit als betekenis voor de tuin, voor die plek? Welke planten zullen nu daar groeien en bloeien met zoveel meer licht en RUIMTE. Ook dat was duidelijk voelbaar de eerste keer dat ik er kwam. Een gevoel van meer openheid, horizontale ruimte. Klinkt misschien raar en zo ervoor ik het wel. Weer een hele diepe zucht! (kan toch deugd doen sè)

©Tania Maria Vanhoof

 

als ik mijn impuls volg en door foto's blader, valt deze op

Ik zucht opnieuw, kiekevel op heel mijn lijf als ik ernaar kijk.. een geeuw, ik zie een open blik en een meer gesluierde blik waar overheen mijn haren vallen. Interessant. Een 'naar voren treden' komt in me op, daar is het mee verbonden, de link. Een begrenzing dat wegvalt. Een openess dat zich toont en mijn gehechtheid aan die plek, de koesterende energie, het geborgene dat in een ruk is weggehaald! Phew, intens, oncomfortabel is het wel, al ervaar ik dat nu al een pak minder.. opnieuw een diepe zucht!

wat kan zich aan mij openbaren als ik erin durf, wil zakken?

Welke plek in mezelf heeft licht nodig, veel licht dat als het dat krijgt veel andere dingen mogelijk zijn? Dingen waar ik naar verlang en eigenlijk altijd al wat verborgen hield.. komt in me op. Hmm.. welke plek in mezelf? Welke energie is toe aan verandering, transformatie, een los laten. Een heengaan van een bekende plek waar ik laaaang vertoefd heb, merk ik op. Hm, En dat er dingen aan het verschuiven zijn, is zeker. Ik stel me, zoals altijd, vragen én krijg de hints op mijn pad dat ik herken als 'het is klaar voor vernieuwing'.

En dus ja, daar vertoef ik en ben blij met de impuls om erover te schrijven want dat lucht op ook om de dingen bij hun naam te noemen en te aan te voelen waar de energie me brengt..

_Tania Maria
Donderdag 1 augustus 2024  00:20