Overgave..

De afgelopen dagen heb ik veel geschreven over dit ene woord dat zoveel energie in zicht draagt alsook de uitnodiging naar mij toe om het leven te vragen : What's next? Om dan de impulsen gewaar te worden, de hints te erkennen én ernaar te handelen.. ook al verzet ik me nog wel eens. Toch is daar ook 'the willingness' to change and be different from now on.

Overgave aan mezelf in de eerste plaats, das wel duidelijk

 

En loslaten.. van één hechte verbinding, althans de vorm en de energie van de hechtheid, ge-hechtheid. Voorbij aan mezelf klein maken, een ode aan mijzelf groots maken, de plek geven die mij toebehoort. Al voelt dat nog wel eens aan als broos en raakbaar, naakt.. en weet ik soms niet eens hoe dat eruit ziet. Toch weet ik dat ik niet verder kan zonder mijn plek te vinden, af te stoffen, te aanzien, te kunnen bewonderen en me te verwonderen hoe mijn leven eruit zal zien nu ik 'die plek' erken. Om op pad te gaan met die nieuwe metgezel, die er altijd al was en ik ontkende.

En ik ben mega benieuwd wie ik op mijn pad zal ontmoeten met mijn plek aan mijn zijde. En ik voel me gesterkt door die mensen die me zijn voorgegaan, die overgave al gekozen hebben. Die erover schrijven, delen en coachings geven. Ik bewonder ze en dank ze én weet dat wat ik in hun bewonder eigenlijk in mij ook aanwezig is. Die leidster, verleidster, begeleidster..

En ook al doet het los-laten van gehechtheid zeer besef ik des te meer dat het avontuur daarbuiten ligt en me wenkt..

Op weg naar meer van mezelf.

Op weg naar het leven.

Op naar durven ont-vangen.

Durven op weg gaan zonder vooraf te weten hoe en wat.

Durven gaan.

No matter what.

'No matter what' zei ik iets meer dan een jaar geleden tegen een zeer geliefd iemand en sindsdien is mijn leven drastisch veranderd. Vandaag kreeg ik een kraakhelder signaal om volledig los te laten én met alle tranen die zich aandienen om wat was..
Ben ik benieuwd wat zich al aandient als ik me daarvoor openstel.

In overgave