Overlevingsmechanisme: hoe vaag ben ik eigenlijk?

Note: wat kan helderheid in mijn reflexrealiteit aan jou bijdragen, nu en in de toekomst? 

_ _

In november liep ik GIGA HARD tegen mijn automatische overlevingspiloot aan.

Ik handelde vanuit verwachting en kwam in een 'lastig' parket terecht. Het is iets wat op gezette tijden langskomt en waarvan ik dacht dat ik het ergste al lang achter me gelaten had. Not dus.. Omdat het zo ambetant was (voor mij en voor mijn omgeving) in het bijzonder voor mijn lief.. mocht ik drastische maatregelen nemen.

Ik zou voor eens en altijd, no matter what, helderheid krijgen in het mechanisme dat me belet van andermans teleurstelling in mij. Door te denken hoe de ander reageert als ik aangeef wat ik wil, schiet ik automatisch in één of andere modus om mezelf te bescher-men tegen onheil.

Het onozele van heel de zaak is dat ik andere mogelijkheden, zoals de ander zijn/haar verantwoordelijkheid én eigen weten, compleet negeer. Alles komt dan ineens op mijne nek terecht en dat is teveel om te dragen..

Een interessante beweging

Vanaf het moment dat ik de eis stelde aan mezelf om 'no matter what' het op te helderen, kwam ik interessante vragen tegen die leidde naar meer informatie.

What secret agenda about being the wrongness I be, do I have that maintains what I cannot choose, change or institute as the rightness of me? 

De vraag gaf me helderheid over 'ontvangen', dus stelde ik er een nieuwe vraag.

Wat is ontvangen? Universum, toon mij wat ontvangen is.

Meteen daarna knalde onverwacht mijn e-mailprogramma eruit en herstartte niet. Lees hier over de ervaring. Pas toen ik doorhad dat dit met ontvangen te maken had (waar ik om gevraagd had) opende het programma zich weer. Fenomenaal! 

Paar dagen later triggerde het gedrag van de dochter van een vriendin mij. Ze probeerde er tussenuit te muizen en manipuleerde haar moeder om haar goesting te krijgen. Althans dat was de betekenis dat ik eraan gaf. Het raakte me scherp aan én ik ging in de vraag. Het boek 'Would you teach a fish to climb a tree' gaf mij de helderheid dat 'er tussen uitmuizen' eigenlijk de spiegel was van mezelf. 

Niet openlijk, helder en duidelijk aangeven wat ik wil. 

Bij de tandarts wilde ik dat een kies oplapt werd omdat het nu en dan gevoelig is. De tandarts freesde er een stukje af! Tja.. ik dacht dat ik duidelijk was, niet dus.

Een avond bij de vriendin wilde ik een online boekbespreking volgen no matter what en  liet dat schieten omdat ik verwachtte dat we heel de avond voor ons zouden hebben én ik dat zou verhinderen. Bleek dat ze een online oudercontact had en ik evengoed de boekbespreking had kunnen volgen. Hoppa! 

Een voedingsbodem voor enige frustratie. 
Waarom eigenlijk?

Omdat ik een verwachting creëer, een projectie.. én mezelf daar op instel om dan alsnog een afwijzing of verwijdering te ervaren. Ketjinggg.

Hoe vaag ben ik eigenlijk?
Ik ben onduidelijk in mijn vraag;
Ik weet op momenten niet wat ik wil of hoe het te benoemen;
Ik wil geen teleurstelling ontvangen;
Ik wil geen aanleiding zijn tot het vergroten van iemands ongemak;
Ik zet mezelf opzij om me aan te passen aan andermans wil;
Ik verwacht dat men zus.. of zo is of zal reageren;
Ik projecteer, creëer dat de ander ambetant gaat zijn door mij;
Ik gebruik controle om dat funtioneren in stand te houden;
Ik vind het ongemakkelijk om mijn ruimte in te nemen;
Ik vind het ambetant om mijn keuzes te benoemen;
Ik gehoorzaam, voldoe aan andermans verwachting.

Christel Crawford
What are you unwilling to expose about you?


Comments

Post a Comment

Als je een reactie plaatst met je Google account hoef je niet te bewijzen dat je 'geen robot' bent.