Stopgezet I 8 weken van verwondering

Ik heb besloten om de 8 weken van verwondering stop te zetten. Aangezien er geen wisselwerking is en interactie zoals gewenst en ik opmerkte dat ik voor volgende content tegemoet wilde komen aan (mogelijke) deelnemers. Onnodig om op deze wijze door te gaan. 

De 8 weken zijn vrijblijvend beschikbaar op mijn blog. Iedereen kan het zo lezen en besluiten om deel te nemen. Mogelijks was het te vrijblijvend. Ik wilde graag commitment, engagement, deelname, reacties, interactie..

De 8 weken van verwondering.. alweer een spiegel.

Een uitnodiging van nog meer loslaten van verwachtingen en projecties. Ik zou als deelnemer meteen meegedaan hebben en op elke vraag een geantwoord hebben. Niet iedereen is zo. Niet nu. 

Plus hoe vrijblijvend ben ik bereid te zijn om mijn creaties aan te bieden? Zonder 1-op-1 te vragen om een bijdrage, zonder zekerheid op een inkomen?

Geven vanuit het geven. 

Ik word geleid naar totale overgave aan het oervertrouwen. Om enkel te delen vanuit inspiratie zonder te vragen om een bijdrage dat leidt tot een zekerheid zoals ik die ken. 

Ik word geleid naar iets wat veel grootser is. 

Het ongekende. Wow! Dat is best oncomfortabel, intens op momenten. Ik word gevraagd om te gaan staan met niks om te doen of te geven om iets te krijgen. Afstrippen van conclusies, verwachtingen..

Waar 2020 stond voor niet durven en toch doen, staat 2021 voor compleet durven loslaten van het oordeel van de buitenwereld; een gekend bestaan met andermans defintities en besluiten.. 

No matter what.. hoe erg het ogenschijnlijk lijkt.

Wie ben ik als ik kies om zonder conclusie te leven, te geven?

Word het écht zo erg als ik denk te weten? Word ik echt uitgestoten, genegeerd, verweten als ik me vrijmaak van regels en wetten? Wat gebeurt er als ik mijn handen ophou zonder iets te doen en te geven op dat moment?

Welke oordelen, projecties, conclusies, besluiten en definities mag ik onder ogen zien én erkennen dat ik deze geloof boven mijn eigen weten?

Het vereist een loslaten van die van mij en die van mijn omgeving én de instanties die me begeleiden. Dat we iets moeten doen, iets moeten worden alvorens te kunnen zijn die we willen zijn. Als dat.. dan.. (zie volgende blogpost).

Dat vereist de keuze om anders te (mogen) zijn.

Oer-vertrouwen dus. 

Wil je weten hoe ik deze innerlijke reis verderzet in 2021?

Blijf dan mijn blogposts lezen alsook Mijn Aanbod.