*SEKSUALITEIT: Mijn maybe die openingen creëert
Gisteren zat ik nog volop in het verzet
En heb ik dit beschreven in mijn vorige post. Ik eindigde toen met een maybe tot openen voor de acceptatie van mijn eigen seksualiteit. Want zo wordt me erg duidelijk gemaakt (via schrijven) dat die acceptatie aan de orde is. Mijn eigen levenskracht & levenskracht organen eisen (bijna) om erkenning. Om écht gezien te zijn. Om verdedigd te worden. Om te mogen bestaan.
Awel.. de openingen zijn er
Vanmorgend nog ontstond er een zeer openlijk & kwetsbaar aanvoelend gesprek met 2 mensen die ik ken. Waarvan één man. En het kwam aan bod. De energie baande zich een weg doorheen mijn hart & keel. Er kwamen vragen omdat het onduidelijk was. En ik ging er op in. Met angst & schaamte gevoelens. En ik merkte op dat ik de man in het gezelschap niet kon aankijken. En ik heb dit ook zo benoemd. Eerlijk. En ik heb geweend & mijn angst benoemd. En ook al voelde het doodeng, het besef van de opening was er wel. Ik kreeg dan ook de feedback dat ik als 'krachtig persoon' ervaren word. Juist omdat ik dus zo openlijk durf te zijn, durf mijn emoties te tonen. Durf te huilen..
En hoppa deze middag kwam ik opnieuw in een gesprek
Een CAW onthaal medewerkster - waarmee ik eerder al een fijn contact had - vroeg hoe het met me was. En ja, eerst was ik vaag.. en had ik het over een thema dat onder een zwaar putdeksel zit. En dat het deksel efkes geopend is geweest. En dat dat héél wat met me doet. Omdat er zoveel zware oordelen aan vasthangen.. En toen nam ik de sprong en noemde het bij de naam: mijn seksualiteit. En toen rolden de tranen opnieuw over mijn wangen. En hadden we een fijn gesprek. Juist door mijn openheid.
Een stem
En zo beste mensen, krijg ik de kans om mijn angsten, tranen & gevoelens een adem te geven. En het voelt bijzonder aan. Bijzonder omdat ik besef dat ik mijn eigen steeds weer adem geef. Een stem.
Die mijn waarheid spreekt. Die mijn levenservaringen deelt. Die mijn angsten benoemt. Die mijn ongenoegen op papier zet. Die face-to-face durft te spreken. Mijn stem. Mijn zijn. Ikke. En elke keer opnieuw krijg ik de kans om te groeien.
Zowaar dat is mijn verhaal van dit moment.
;c) _TM
En heb ik dit beschreven in mijn vorige post. Ik eindigde toen met een maybe tot openen voor de acceptatie van mijn eigen seksualiteit. Want zo wordt me erg duidelijk gemaakt (via schrijven) dat die acceptatie aan de orde is. Mijn eigen levenskracht & levenskracht organen eisen (bijna) om erkenning. Om écht gezien te zijn. Om verdedigd te worden. Om te mogen bestaan.
Awel.. de openingen zijn er
Vanmorgend nog ontstond er een zeer openlijk & kwetsbaar aanvoelend gesprek met 2 mensen die ik ken. Waarvan één man. En het kwam aan bod. De energie baande zich een weg doorheen mijn hart & keel. Er kwamen vragen omdat het onduidelijk was. En ik ging er op in. Met angst & schaamte gevoelens. En ik merkte op dat ik de man in het gezelschap niet kon aankijken. En ik heb dit ook zo benoemd. Eerlijk. En ik heb geweend & mijn angst benoemd. En ook al voelde het doodeng, het besef van de opening was er wel. Ik kreeg dan ook de feedback dat ik als 'krachtig persoon' ervaren word. Juist omdat ik dus zo openlijk durf te zijn, durf mijn emoties te tonen. Durf te huilen..
En hoppa deze middag kwam ik opnieuw in een gesprek
Een CAW onthaal medewerkster - waarmee ik eerder al een fijn contact had - vroeg hoe het met me was. En ja, eerst was ik vaag.. en had ik het over een thema dat onder een zwaar putdeksel zit. En dat het deksel efkes geopend is geweest. En dat dat héél wat met me doet. Omdat er zoveel zware oordelen aan vasthangen.. En toen nam ik de sprong en noemde het bij de naam: mijn seksualiteit. En toen rolden de tranen opnieuw over mijn wangen. En hadden we een fijn gesprek. Juist door mijn openheid.
Een stem
En zo beste mensen, krijg ik de kans om mijn angsten, tranen & gevoelens een adem te geven. En het voelt bijzonder aan. Bijzonder omdat ik besef dat ik mijn eigen steeds weer adem geef. Een stem.
Die mijn waarheid spreekt. Die mijn levenservaringen deelt. Die mijn angsten benoemt. Die mijn ongenoegen op papier zet. Die face-to-face durft te spreken. Mijn stem. Mijn zijn. Ikke. En elke keer opnieuw krijg ik de kans om te groeien.
Zowaar dat is mijn verhaal van dit moment.
;c) _TM
Comments
Post a Comment
Als je een reactie plaatst met je Google account hoef je niet te bewijzen dat je 'geen robot' bent.