Twee kanten..

© Tania Maria Vanhoof

Er zijn 2 kanten aan een zaak, aan een situatie, een gebeurtenis.. iets wat plaatsvindt in mijn leven. Twee manieren om te kiezen: 1) het te aanschouwen voor wat het is én door te kiezen wat beter aanvoelt.. 2) het als lastig te ervaren, iets van te vinden, mezelf omlaag te trekken, te kiezen voor opstropping, vernedering van mijn zijn, opblazen van het gevoel, me verzetten en daarmee, wat ik niet wil ervaren, juist versterken.

Hoe meer gebeurtenissen ik op z'n beloop laat, hoe soepeler mijn leven zich ont-vouwt

Gisteren was het opvallend hoe subtiel ik de energie kreeg aangereikt dat ik kan kiezen voor erkenning en doorgaan. Het willen voelen van wat zich aandient en erbij stilstaan. Oké, wat is er nu in dit moment? Alles gewaarworden, naartoe ademen, willen (door)voelen, erkennen, aanspreken, het zien, benoemen wat ik ervaar.. die ruimte en bewustzijn zijn. Om, ook al voelt iets oncomfortabel aan, toch te kiezen voor wat fijner aanvoelt én daardoor als vanzelf in een andere laag terecht te komen. Ook al ervaar ik nog ongemak, ik hoef me er niet door te laten lijden.

Heel opvallend

Hoe dit bewustzijn zich vanzelf in mezelf en meerdere mensen aanbood zodat ik het keer op keer terugkreeg in mijn schoot. Ik glimlach.

De andere kant is er ook nog

De kant van klaarstaan met een oordeel, mensen onderbreken in hun waarheid, verhaal, ervaring. En ik vraag om met alle zachtheid nog meer te mogen zakken.. te landen om vanuit die landing de zachtheid te ervaren met die hemelse glimlach die me zoveel rust geeft omdat ik niet hoef te oordelen, niets hoef te veranderen bij de ander.

Ik hoef enkel te ervaren, te genieten van wat me gegeven wordt, getoond, aangetoond om mezelf nog meer bewust te maken dat ik 'mag' zakken, landen.. Om vanuit die landing meer van mezelf gewaar te worden omdat er dan ruimte voor is in plaats van reactief te reageren. Als ik mezelf dat toesta, kan ik mezelf ook afvragen wie of wat ik gewaarword want niet alles wat ik ervaar is van mij. 

Alles is energie

Ik ben een satteliet die alles ontvangt en zolang ik ervan uitga dat alles van mij is, ontken ik mezelf en vergeet ik vaak dat er onder die laag mudd een kristal ligt te blinken in al haar facetten die simpelweg gezien wenst te worden, erkent en aangeraakt, om dan nog meer te briljanten (komt in me op). Simpelweg bewust willen zijn dat 'alles alles is' én niks van mij hoeft te zijn, kan me al zoveel ruimte brengen zodat ik mezelf nog meer kan liefhebben.

Dat ik alles kan zien als wolken energie die passeren, zoals de wind langs mijn wang zonder ik daar iets van hoeft te vinden, het groot hoef te maken, zwaar, belerend of denigrerend..

 

© Tania Maria Vanhoof

Surfen op de stroming van het leven

Er zijn twee kanten aan elke ervaring, welke wil ik kiezen? 

Magie
Mirakels
Mysteries
en Mogelijkheden?

Daar, daar vertoef ik en ik merk subtiele energieën op en ik geniet ervan en ben mezelf dankbaar voor de ruimte dat ik kies (te zijn) om dit te kunnen gewaarworden. Dat zelf bewust zijn. Een keuze, een road to go, to choose.. <3

_Tania Maria

Woensdag 24 juli 2024  09:28