Die andere wereld, dimensie

Vaak, heel vaak vraag ik me af hoe ik de andere kant kan ont dekken. Hoe ik kan zien en ervaren wat er aldoor is, onzichtbaar of vaag als een herinnering. Alles wat ik zie, tril ik. Alles wat ik niet tril, niet. En toch is er de magie, zijn er de mirakels, de mogelijkheden en de mysteries die mijn leven zo gelovelijk bijzonder maken. Interessant, golvend op de stroom van synchroniciteit. 

En het is aan mij om dat te durven kiezen, om die sfeer van 'dicht bij mezelf zijn' te durven zijn, los van angst, vertwijfeling en zeker weten dat de samenleving afstevend op een volledige automatisering waarbij één macht ons onder controle heeft. Ook al lijken alle berichtgevingen, artikels, foto's, woorden, tv programma's, krantenartikelen ons te wijzen in de richting van intriges, afgunst, verwijten, overmacht, ondergang zonder eigen zeggenschap. En ik mag zeggen dat die energie van angst, intens kan aanvoelen, me verloren en verstikt kan doen voelen. Bang om mezelf erin te verliezen.

En toch, stel ik me dan voor, dat ik alles om me heen kan zien als de wind die langs mijn wang streelt. Zonder dat ik er iets van hoef te vinden, het moet veroordelen, ertegen moet vechten, moet vechten voor mijn eigen zelfbehoud.

dicht bij mezelf blijven, subtiele gewaarwordingen

Afgelopen weken, maanden heb ik van dichtbij ervaren hoe ik in mijn eigen energie kan zijn en zo alle subtiele hints, gewaarwordingen in mijn lijf, opvang. Die me leiden naar meer zelfvervulling, synchroniciteit, levenslust, diepe dankbaarheid en zakken.. kunnen zakken in mijn lijf. Belichamen. Lande.

©Tania Maria Vanhoof

 
Om er bij uit te komen dat de smartphone van het werk, dat ik vaak ter hand neem, me afleidt van mezelf, van die subtiele gewaarwordingen. Youtube filmkes waar ik als vanzelf naar grijp, als ik het toch wel effe verdien of als vanzelf aan me trekt.. Vergelijkbaar met een spelleke dat ik blijf aanklikken en eigenlijk geen zin meer in heb én toch speel.. Nu is dat al meer dan een jaar niet meer voorgekomen én toch.. is daar het grijpen naar..

een afleiden van mezelf en mijn eigen gewaarwordingen, de andere wereld

Een wereld van creativiteit, vervulling, zakken, expansie, lichtheid, trillingen, klanken, vormen, energieën connectie.. meer dan het andere. Momenten van tekenen, kleuren zonder dat het mooi hoeft te zijn, mijn handen en ogen volgen en zien welk kleurpotlood ik oppak en welke lijn ik teken, welke schakering er ontstaat. En ik merk op dat waar ik dat eerder als vanzelf toeliet, ik nu nog controle wil hebben over het resultaat. Hoe meer ik kies om dat los te laten, hoe meer ik geniet van wat er ontstaat! En net dat, besef ik, heb ik ook voor met de 'ruimte' durven zijn in aanwezigheid van de ander. Om de ander zijn waarde en waarheid te laten uitspreken. Zonder meer, vanuit een benieuwdheid zonder te willen onderbreken. 

©Tania Maria Vanhoof

die wereld van rust en ruimte heb ik al ervaren

En opeens vergeten, dus weet ik nu hoe dat is en kan zijn en kies ik opnieuw om dat te zijn en zo te ervaren wat mij dat oplevert. Anders dan anders. Want in die openbaarde holtes van nieuwe waarden, zal ik de openbaring ontmoeten (komt nu in me op).

En zo, kies ik verder, ontmoet ik verder en lees ik verder. Hoor ik meer en wil ik die andere kant, die andere wereld, meer en meer verwelkomen door mijn keuze voor controle los te laten. Om te ont dekken wat ik nog meer kan zien, horen, aanvoelen, proeven.. wat er altijd is geweest en beschikbaar is als ik daarvoor kies.

Zoiets.. daar vertoef ik, verblijf ik zo af en toe en wilde ik delen..

_Tania Maria
woensdag 31 juli 2024  18:19