* SAMENVATTING: Mijn Welzijn

Staat & valt bij de beslissingen die ik neem. Mijn kunde om mijn grenzen te bewaken. Mijn overzicht dat ik kan behouden. Wat voelt beter? En ernaar handelen.

Elke contrastervaring brengt me dichter bij 

mijn eigen handleiding

Mijn ideale dag
Ziet eruit met alle ruimte om mijn eigen impulsen te volgen. Zeeën van tijd. Om op te staan. Om afwezig te zijn. De verschillende ideeën die binnenkomen kunnen dan zijn. Of ik ze uitvoer of niet. Als ik zo enkele van die dagen na elkaar heb, dan verdwijnt de stoom uit mijn oren. Werkelijk. Hemels.

Dan word ik rustig, in mijn hoofd & lijf 

Mijn minst ideale dag
Bestaat uit vooral stress, chaos & veel twijfelen.
Twijfelen aan mezelf & aan anderen.
Met een focus zo scherp dat ik meerdere mogelijkheden niet meer zie.
Gefocust op de ander. Op één of andere standaard waaraan ik 'moet' voldoen.
Dan heb ik meerdere afspraken staan op één dag/week waarop ik moet aanwezig zijn.

Op de schaal van 10, 

met 0 minst van mijn zorgen & 10 méga veel..

zit ik op een 9

Een 9 dus
Daar kwam ik vanmorgend bij uit toen ik samenzat met mijn arbeidscoach. Momenteel zit ik in een piekmoment: een 9. De laatste keer dat ik geen 9 had, was een maand of 2 geleden. En toen zat ik op een 7. En wat zou ik dan gedaan hebben in de situaties waar ik nu tegenaan loop? Wat maakt het verschil tussen de twee? Wat doe ik anders? Hoe ben ik dan?


Ben ik niet te hard aan het werk (in mijn hoofd)?
Die vraag kwam van mijn gtb traject begeleidster. Ze wees me op het feit dat ik zoveel tools zoek om me beter te voelen. Zoveel mensen spreek. Een (te) drukke agenda heb (voor haar gevoel).
En toch.. krijg ik door hun vragen meer overzicht & rust. Wijzen ze me op dingen, integratietijd die ik over het hoofd zie.

Annuleren van afspraken & benoemen van overbelasting

Ontspanning creëren
Mijn agenda zelf ziet er chaotisch uit, zei ze. En eerlijk gezegd, was me dat niet zo opgevallen. Ik schrijf alles in potlood, dat voorkomt doorstrepen. Door haar vraag, zag ik in dat het nog rustiger kan.  Dus heb ik afspraken verzet. Mensen benoemt dat ik mijn commitment niet kan nakomen. En meer ideale dagen ingelast. Ik heb strepen & kaders weggelaten.


Ik om er nog op terug
Kan ik tegen mensen zeggen voor ik mijn commitment geef. Dan hoef ik nadien geen afspraken te annuleren. Want in mijn 9 merk ik op dat ik al snel afspraken maak & mijn commitment geef terwijl ik dat eigenlijk niet heb. En niet omdat mensen dat van mij verwachten.. (soms wel) maar meer omdat ik vind dat ik "moet" voldoen aan hun verwachtingen. Of die nu realistisch zijn of niet. Bestaan überhaupt of niet.

In mijn piekmomenten, drijf ik zo door dat 

plezier verandert in een last

Perfectionistisch
Dwanggedrag met oogkleppen op. Mezelf voorbij lopen terwijl ik toekijk.
En dat allemaal zogenaamd omdat ik goed doe voor de ander. Tja.. wat zal ik zeggen.. ik saboteer mezelf. Soms creëer ik zelfs drama omdat ik teveel hooi op mijn vork genomen heb. En dan heeft mijn liefste daar last van. En eerlijk gezegd.. wil ik zo niet Zijn.

Ik belemmer mijn eigen

Nood aan veranderen of nee.. acceptatie
Daar mag ik mee beginnen. Onvoorwaardelijk mezelf accepteren alvorens op de ander te richten. Mijzelf numero 1 maken. Ideale dagen inlassen. Véél ruimte om te Zijn. Om vanuit inspiratie actie te ondernemen.

Vanuit mijn intuïtie wegen inslaan om van daaruit 

synchroniciteit/gemak te ervaren

Zoals daarstraks
Toen ik geld wilde afhalen voor een soep bij De Lange Gaank. En ik de impuls voelde om naar een andere bancontact dan anders. Om aan de automaat nog te denken, hoe fijn het zou zijn om 5 euro te kunnen afhalen. Om direct te zien dat het daar kan! Om nadien langs een bloemenzaak te komen.. die 10 2e rangs tulpen aanbiedt voor 1. Toen ik daarstraks voelde om een therapiesessie te verplaatsen & direct ik die persoon tegenkwam!

Is het omdat ik mezelf voorrang geef,

dat alles op z'n plaats valt?