En toen was er die ruimte

die ruimte die me terugtrekt en tegenhoudt, me afleidt van dat wat ik eigenlijk best wel leuk, aangenaam en mooi vind. En dus ontmoet ik de volle fanfare die door mijn gang dendert met volle overtuiging dat ze aan het juiste adres zijn. Als het aan mij ligt, zeg ik van niet. Laat die toeters en bellen maar buiten aan mijn huis  - aka brein - voorbij gaan. Al die herrie, brengt me uit mijn ionnerlijke staat vanz ijn. Chaos, mensen die door elkaar praten, collega's die me zeggen wat te doen en ik..

Ik sluit me af door alles overweldigend te vinden. Ik onthoud niet meer wat er gezegd wordt. Ik vind vanalles van mijn omgeving wat zich DIRECT zich vertaalt in een opbouwend momentum dat EXACT de energie laat zien die ik kies. Ook al lijkt het me allemaal te 'overkomen', 'lijk' ik te verdrinken in een zwarte zee van inkt en oordeel van niet goed genoeg te zijn.

NIET snel genoeg.
Een thema uit mijn leven aka Bewustzijn 1.0

Als kind al te traag, kon niet mee, leren was moeilijk, snel(ler) werken was een opgave. Mensen die me vervolgens lieten weten dat mijn geleverd werk onvoldoende was. Ouders, leerkrachten, werkgevers..

TOTDAAR Bewustzijn 1.0
Een veld vol drama en tekortkomingen.

En dan heb ik ook nog Bewustzijn 2.0 in de pijplijn zitten. Die er altijd al was en ik niet kon of durfde te geloven dat die werkelijk aanwezig was. YEP, it was. Als een stille venoot tot het moment dat ik in stukjes en brokjes en vloeiende bewegingen doorzag dat Bewustzijn 1.0 deed wat het mag doen. En dat het slechts een manier van 'kiezen' is om werkelijk iets anders in mijn wereld te ontvangen, gewaar te worden, te zien en werkelijk te doorzien.

ZONDER oordeel

Al haper ik daar nog wat ;c) . Ik sta dikwijls met mijn ene been in Bewustzijn 1.0 en met het andere in Bewustzijn 2.0. Daardoor lijken sommige momentums best scary, zwaar en te snel, te veel en smeek ik om hulp. En dan komt Bewustzijn 2.0 (zoals ik het een naam geef) ter ondersteuning en kan ik terug ademen.

ALDI

Sinds oktober werk ik bij Aldi, een plek die wel eens als de inktzwarte zee aanvoelt: een theatershow of ook wel een pretpark. Het is een kwestie om mijn volle Bewustzijn 2.0 te kiezen, voorbij aan de ogenschijnelijke - zo waar aanvoelend - bewustzijnsveld 1.0. Aldi is werkelijk een uitdaging of eerder een  speelruimte om voorbij de gekende realiteit te kiezen. Ook al wordt er in Bewustzijn 1.0 daar van me verwacht dat ik me als een hoge snelheidstrein doorheen de activiteiten beweeg. Ik merk het op aan sommige klanten die al gestrest aan de kassa staan. Klaar om het spervuur aan gescande artikelen over de kassa op te vangen. Sommigen hebben een ritme ontwikkeld dat makkelijk werkt. Anderen smijten alles in hun kar én nog anderen trekken het al uit mijn handen. Zou ook kunnen dat zij zelf gestressed en gehaast zijn om op tijd doorheen alle supermarkten heen te raken...

MAAR en dus..

Alles is slechts schijn. Illusie. Daarachter is een immens veld van bewustzijn aanwezig dat alles IS. RUIMTE. Aanwezigheid. Tijd bestaat niet. Er is enkel het nu, momentum hier en nu. En waar wil ik dat voor inzetten? Welke sensaties wil ik door mijn energetisch veld laten golven? Welke sensaties vind mijn lijf fijn om waar te nemen? Wat voelt lichter? Wat creëert wat me vervult?

DAARTUSSENIN

Beweeg ik, al zak ik dieper en dieper in mijn bewustzijn en hoor ik zaken die ik eerder niet hoorde. Ruik ik geuren, voel ik wind op momenten zoals dat zogezegd onmogelijk is. Fascinerend, zinderlijk, heerlijk, hemelijk.. Zoiets..

Tussen het één en het ander. 

_Tania Maria én Bewustzijn 2.0