I ask & it is given

Vaak, heel vaak vraag ik me af hoe ik de andere kant kan ont dekken. Hoe ik kan zien en ervaren wat er aldoor is, onzichtbaar of vaag als een herinnering. Alles wat ik zie, tril ik. Alles wat ik niet tril, niet. En toch is er de magie, zijn er de mirakels, de mogelijkheden en de mysteries die mijn leven zo gelovelijk bijzonder maken. Interessant, golvend op de stroom van synchroniciteit.  En het is aan mij om dat te durven kiezen, om die sfeer van 'dicht bij mezelf zijn' te durven zijn, los van angst, vertwijfeling en zeker weten dat de samenleving afstevend op een volledige automatisering waarbij één macht ons onder controle heeft. Ook al lijken alle berichtgevingen, artikels, foto's, woorden, tv programma's, krantenartikelen ons te wijzen in de richting van intriges, afgunst, verwijten, overmacht, ondergang zonder eigen zeggenschap. En ik mag zeggen dat die energie van angst, intens kan aanvoelen, me verloren en verstikt kan doen voelen. Bang om mezelf erin te verliez...

  ©Tania Maria Vanhoof

Ik ben onderuit gegaan, liet me laten aanraken door gedachten, gevoelens en emotes van anderen die niet één-op-één zijn uitgesproken. Hier en daar met een kwinkslag, met een grapje of gewoon luidop me toeroepend! Ik merkte de opeenstapeling op en merkte op dat het iets met me deed, ik werd vanbinnen aangeraakt en koos voor de vertwijfeling en trok nog meer vertwijfeling aan. Ik sloeg het gade wat het met me deed en hoe - erop terugkijkend - de situaties als vanzelf zich opstapelden. Om vandaag me zoo onstabiel te voelen dat de tranen heel dichtbij waren en mezelf, op deze wijze, niet durfde tonen. Ik merk frustratie op, mensen vonden dit van me, vonden dat van me en richten het niet direct tot mij ook al zaten we aan dezelfde tafel. En dat, net dat sneed en ik hoorde mezelf op een gegeven moment zeggen dat ik het niet leuk vond en hield mijn tranen binnen.  Ik voelde me buiten spel gezet, opzij. 'Ga daar maar staan', zoiets van in de hoek staan omdat ik niet voldeed aan...

© Tania Maria Vanhoof Er zijn 2 kanten aan een zaak, aan een situatie, een gebeurtenis.. iets wat plaatsvindt in mijn leven. Twee manieren om te kiezen: 1) het te aanschouwen voor wat het is én door te kiezen wat beter aanvoelt.. 2) het als lastig te ervaren, iets van te vinden, mezelf omlaag te trekken, te kiezen voor opstropping, vernedering van mijn zijn, opblazen van het gevoel, me verzetten en daarmee, wat ik niet wil ervaren, juist versterken. Hoe meer gebeurtenissen ik op z'n beloop laat, hoe soepeler mijn leven zich ont-vouwt Gisteren was het opvallend hoe subtiel ik de energie kreeg aangereikt dat ik kan kiezen voor erkenning en doorgaan. Het willen voelen van wat zich aandient en erbij stilstaan. Oké, wat is er nu in dit moment? Alles gewaarworden, naartoe ademen, willen (door)voelen, erkennen, aanspreken, het zien, benoemen wat ik ervaar.. die ruimte en bewustzijn zijn. Om, ook al voelt iets oncomfortabel aan, toch te kiezen voor wat fijner aanvoelt én daardoor als vanz...

Ik doorzie meer en meer de hints van het leven om erop te vertouwen, om me over te geven aan het simpele spel van flow en genieten en de daarbij horende belemmeringen die me zijn meegegeven. Ik ben al vaker in deze regio geweest, om het zo te zeggen, dat ik het nut inzie van me over te geven aan een groter geheel. Om alles wat er op mijn pad komt te zien als een oplossing ergens voor, een herhalend patroon dat me spiegelt waar ik me (nog) door laat leiden. Dat me van mijn essentie brengt én me ook meer tot mezelf brengt. Het is aan mij om het verschil te ervaren.  Ik kijk op mijn koer, als ik dit typ en dat herinnert me een situatie met die koer dat compleet anders uitvalt dan gedacht. Ik kan er 2 richtingen mee uit: a) onderuit gaan, een slachtoffer voelen van de situatie, met de vinger wijzen naar een dader; b) mezelf afvragen wat het geschenk hierin is, welk geluk bij een ongeluk het kan zijn.. Wat ik graag wil kiezen, is om de controle over de mogelijke uitkomst los te laten. W...