SOMETHING IN THE MAKING

Ik zit aan tafel en mijn blik valt op een vetplantje met lobben als blaadjes. Het is de vorm, de plaats van de lobben die perfect in elkaar passen dat me herinnert aan het Leven en de momenten waar ik doorheen ga. Koesterend, ondersteunend als een familie. Eén grote lob met daarachter iets kleinere en een kleintje er tegenaan.. Van de hoek waaruit ik kijk, lijkt het op een gezin met de vader als top, als leider, als fundering voor het grotere geheel. Ja, dat voelt zacht aan, heel liefdevol ook. Hmm.. diepe zucht.

Liefdevolle koestering, zachtaardig

Ik loop naar buiten want daar wordt een steenpuincontainer opgeladen met gruis en stenen die achteraan bij mij thuis zijn weggehaald. Toen gisteren ineens zoveel meer ruimte vrij was achteraan mijn huis, voelde dat al heel ruimtelijk aan. Ruimte, vrijheid, space for something new to be. En net toen ik buiten ging, zag ik net de container op de camion gehesen worden en de camion wegrijden.. Het was een perfect moment om effectief nog meer ruimte te ervaren. Weg. Echt weg. De fundering die stevigheid bood aan een verleden. Zodat een nieuwe fundering kan opgebouwd worden en dat voelt zo hemels en wijds aan! Verandering van energie, new energy, new spaces to be, to become. En ik besef dat de nieuwe levensstandaard dat ik vorig jaar uitgenodigde zich, op deze wijze, effectief in materie mijn leven binnenkomt.. en opgebouwd wordt door vakmensen waarmee het ook nog eens goed praten is. En zo, beste mensen.. verandert mijn leven alweer.

Eigenaardig, nieuw en volbracht

Ik loop net naar binnen, ik had een interessant gesprek met de metser die de pa van de vakmensen blijkt te zijn. Een gesprek over de 45 werkjaren die achter hem liggen en waar hij zich nu mee bezighoudt tijdens zijn pensioen. Weet je dat dit momenten zijn van geluk? Dankbaarheid, puur zijn. Terwijl ik het typ, voel ik tranen in de verte zitten, is het van ontroering? Man man.. het Leven brengt me altijd geluksmomentjes en het is aan mij om ze te zien, waar te nemen, te weten en om ze te zijn om te helemaal te kunnen ontvangen. Eigenaardig. Een moment van besef dat eigenaardig 2 woorden in zich draagt: eigen en aardig. En daar is iets mee te doen, mee te zijn. Enerzijds de energie van aardig zijn voor jezelf, je eigen alsook het eigenaardige, interessante van het Leven zelf. Hoe het functioneert, eert en groet (komt in me op). Mijn blik viel net op een kleine spar in een bloempot die er op het eerste zicht dood uitziet, buin met dan nog enkele takjes groen. Soms lijkt het alsof iets doodbloedt, op weg naar vertering. En toch als we er de juiste intentie bij zetten, de diepe liefde en dankbaarheid in ons naar boven halen en er iets aan toevoegen, dan gebeurt het tegenovergestelde. Dan komt het eerste groen weer tevoorschijn.. dan groeit er iets nieuws uit voort. Terwijl een ander het mogelijks al lang op de vuilhoop had gegooid. Ik ni. In mijn geval heb ik er tegen gepraat, mijn diepe liefde voor het Leven eraan gegeven en heb ik het verder ondersteunt met een Tachyonschijf wat de energie van de spar opgewaardeert naar zijn oorspronkelijke energie. Wonder.

Wonder dat het Leven is

Zoals laatst toen ik mezelf een boeket Ranonkels had gegeven die na een tijd uitgebloeid waren met nog bloemen in knop die normaal gesproken dicht zouden blijven. Awel, ze zijn nog opengebloeid.. om maar te zeggen dat niets is wat het lijkt zoals wij vaak denken te weten. Met dat in gedachten, een mogelijkheid om planten verder te laten bloeien, te laten groeien, vraag ik me af welk 2e leven ik mezelf kan geven. En prompt hoor ik een geluid, een uitklapvenster dat verschijnt op mijn computer waar ik 2 zaken opstaan: ROND DE TAFEL en SAMENHORIGHEID.

Awel, benieuwd,
benieuwd waar dat me zal brengen in het Leven. :c)

Dat zoiets.. dat vertoef ik. Dankbaar.

_Tania Maria
Donderdag 2 mei 2024  12:52