Afscheid nemen en bewust aanwezig creëren

Op 25 maart was mijn lief jarig en kreeg hij wel een heel bijzonder kado. 

Zijn pa die voor de andere kant koos en rustig - zoals jij altijd had gewenst - deze zijde verliet.

Ik sta aan de zijde van mijn lief, die nu afwisselend doorheen verdriet en dankbaarheid gaat. Ik zie hem de zaken regelen die gevraagd worden als iemand voor de andere kant kiest. Samen met zijn broer wie hij zelden sprak. 

Het doet me meer stilstaan bij mijn eigen moeder en mijn familie. Hoe alles zo vanzelfsprekend is. De laatste maanden werd ik me daar al bewust van. 

Zo van.. hoe ik bij mijn moeder langs ga en ze er gewoon is. Het huis er is om in thuis te zijn, het reilen en zeilen van den hof, de moestuin, de ganzen.. 

Haar zorgen om mij - ik die anders kies en in andere situaties leef dan ze ooit voor mij in gedachten had. 

Of ik nog iets mee wil?
Een pot zelfgemaakte confituur of groenten uit de moestuin, uit de diepvries.. Als ik bij haar blijf eten en 's avond nog tv met haar kijk, vraagt ze altijd of ik nog zin heb in iets lekkers.. 

Haar manier van gaan, haar ogen blik, haar stem. Haar bijdragen aan de verrijking van mijn leven. Ook al verschillen we van interessante visie over het leven. Of toch niet.. vaak hoor ik haar dingen zeggen waarvan ik besef.. dat is net wat ik ook ervaar alleen in haar taal. Ik heb het over realiteit, intuïtie, leven, keuze en mogelijkheden. Zij heeft het over 'ineens dacht ik aan.. en toen bleek.. " Zij ook volgt haar weten en misschien niet zo bewust als ik dat doe. 

Ze heeft een andere tijd gekend. Ze vond/vind altijd dat ik zo veel nadacht over alles, over gevoelens enzo. Nog steeds vind ze dat sommige dingen zijn zoals ze zijn. Dat heeft ze immers geleerd. Zo was dat vroeger.. er werd daar niet over gesproken. We hebben er vorige week nog over gesproken. Bijzonder. 

En nu met het overgaan van de pa van mijn lief, besef ik dat ik nog bewuster wil creëren in mijn aanwezigheid van mijn moeder. Ik ben haar altijd dankbaar voor wie ze is, nu meer ook voor haar keuzes ook al vind ik dat pittig op momenten en intens. Zij kiest haar realiteit en ik de mijne en de overlappingen zijn magisch! 

En ook al wilt ze loyaal zijn aan het volgen van regels toch zijn er de momenten dat we vlak naast elkaar staan, dat ik haar elleboog aanraak omdat die ontstoken is, botsen we tegen elkaar als we in den hof naar iets kijken op de grond.. 

Het zijn die kleine dankbare momenten die ik altijd koester, nét buiten de zone van 'dat mag niet'. En ik nodig zulke momenten meer en meer uit. Effe niks dan gewoon zijn, bekend en vertrouwd. 

Ik dankje moeke voor de aanwezigheid in mijn leven en het leven dat je gecreëerd hebt. En mijn vader die 16 jaar geleden voor de ander kant koos. .. 

Terwijl ik dit typ klinken klanken van violen.. het raakt me aan.. Het is mijn lief die muziek vindt om te draaien op het afscheid van zijn pa. 

Lieve tovenaars, lezers.. ik laat mijn woorden en mijmeringen vloeien.. zoals ik altijd doe.. laten we voorbij gaan aan wat niet mag en aandacht schenken aan was is en op wat we altijd kunnen creëren. 

KIEZEN. 
Wat kies jij nu? 

Vandaag. 
Straks. 
Morgen.. 

Tania Maria_