BELIEF: gewoon Zijn is al voldoende

Wat me opvalt de laatste tijd in gesprekken her & der, mensen die ik hoor praten of met wie ik direct in gesprek ben. Is de aanname dat ze wel degelijk iets moeten doen, willen ze iets ontvangen. Hoe zal ik het zeggen? Alsof er een schuldgevoel is ofzo dat simpelweg dankjewel zeggen met een open hart & hand, onvoldoende is. Not done. Ik hoor mensen letterlijk zeggen dat het niet goed voelt om er niks tegenover te zetten. Dat ze het in balans willen houden.

Nu heb ik zelf al een weg afgelegd in het omdenken & exploreren van mijn eigen aannames op dat vlak. En voel ik meer & meer de behoefte aan alleen maar Zijn. Niks hoeft. Ik mag zo ontvangen. En ja.. nu ik dit schrijf, voel ik nog een zachte spanning op mijn keel. Mm.. eerlijk zeggen dat ik alleen maar wil Zijn, voelt nog kwetsbaar aan.

Ik kom er toch allelengs meer achter, voor mezelf, dat ik niks hoef te doen om mensen aan te raken. Om iets te betekenen. Ik ben daar eerlijk gezegd enkele maanden geleden vanaf gestapt, wat zeg ik, het zal wel al een jaar geleden zijn. Ik heb letterlijk ervaren dat ik een black-out heb als ik mij op de ander richt om hen te 'helpen'. Dan stroomt het ni. Dan struikel ik over mijn woorden.
Dan voel ik dat het daar niet (meer) om draait. Wat voor mij als een waarheid aanvoelt, is het feit dat ik hier vooral ben om plezier te hebben. Om elke keer weer te gaan voelen wat beter is. Voor mij.

Zaterdagavond was ik in gesprek met iemand en ik vertelde over een situatie, hoe ik erin stond & hoe ik functioneer. En dat gaf de ander een inzicht, een begrip naar haar eigen dochter. En gisteren was ik aan de telefoon met een vriendin en die vroeg mij waarom ik altijd zo vriendelijk ben tegen haar? Waarom ik naar haar luister? Ze benoemde hoe fijn dat ze onze geprekken, uitwisselingen vindt. Vandaag nog sprak ik met een vriendin hier bij mij thuis en kreeg ik terug hoe fijn ze het vond dat ik zo direct was in mijn reactie op iets wat ze zei. Vanmiddag zei een andere vriendin op fb messenger "Ik volg je via fb, fijn om te zien. Hetgeen wat je vandaag (of gisteren) gepost hebt, trok mijn aandacht. Zijn daar boeken over?Ik voel dat ik er iets mee mag doen. Dankjewel om te inspireren!" Enkele weken geleden ontstond er een contact met iemand op fb nadat ik een reactie had geschreven op een post van haar. We wisselden van gedachten en ze zei "Mag ik je eventueel toevoegen op facebook, ik vind dat je wel een interessant perspectief hebt op het leven eentje waar ik nog van kan leren."

En zulke reacties ontvang ik regelmatig. En das écht zalig! Da voelt als totale ontspanning in mijn lijf.. mm.. ik voel me zacht.. een diepe zucht. Ik voel aanwezigheid in mijn lijf, benen, armen..Ik voel ruimte in mijn lijf.. en ook erbuiten. mm..
Meer & meer ontmoet ik die versie van mezelf die het zalig! vindt om spontaan te zijn. Om openlijk vrijuit te benoemen wa goe voelt. Die zich laat verrassen door de inspiratie & impulsen in het moment. Die stroming & manier van in het leven staan bevalt me beter & beter.

gewoon Zijn is al voldoende

Ik weet ondertussen dat wij mensen, elkaar aanraken op de meest - voor ons - onverwachte momenten. En dat we zo, bijzonder veel bijdragen aan de mensheid, de wereld, .. 

Ik geloof er sterk in dat ons gevoel van geluk, dankbaarheid, liefde, ontspanning & expansie voor ieder van ons een grote bijdrage levert aan de wereld. We hoeven niks 'te doen' in ruil. We mogen (ook) zo ontvangen. Want door gewoon jezelf te Zijn, door aanwezig te zijn, te vertellen wat je bezighoudt vanuit je hart, vanuit je passie, vanuit je enthousiasme versterkt je de energie van liefde op onze aarde.

Love is the only gold

Kun je de gedachte toelaten dat jij al genoeg bent?

Kun je de gedachte toelaten dat jouw aanwezigheid al veel in gang zet?

Kun je de gedachte toelaten dat alles mogelijk is? 

je moet niks verdienen om ergens te geraken,

jezelf Zijn is voldoende