BELIEF: gewoon Zijn is al voldoende
Wat me opvalt de laatste tijd in gesprekken her & der, mensen die ik hoor praten of met wie ik direct in gesprek ben. Is de aanname dat ze wel degelijk iets moeten doen, willen ze iets ontvangen. Hoe zal ik het zeggen? Alsof er een schuldgevoel is ofzo dat simpelweg dankjewel zeggen met een open hart & hand, onvoldoende is. Not done. Ik hoor mensen letterlijk zeggen dat het niet goed voelt om er niks tegenover te zetten. Dat ze het in balans willen houden. Nu heb ik zelf al een weg afgelegd in het omdenken & exploreren van mijn eigen aannames op dat vlak. En voel ik meer & meer de behoefte aan alleen maar Zijn. Niks hoeft. Ik mag zo ontvangen. En ja.. nu ik dit schrijf, voel ik nog een zachte spanning op mijn keel. Mm.. eerlijk zeggen dat ik alleen maar wil Zijn, voelt nog kwetsbaar aan. Ik kom er toch allelengs meer achter, voor mezelf, dat ik niks hoef te doen om mensen aan te raken. Om iets te betekenen. Ik ben daar eerlijk gezegd enkele maanden geleden vana...