I ask & it is given

Een zalige herfstzondagochtend. Stil in de omgeving. Roodborstje fezelft. Dauw op het gras, fris aan mijn voeten. Zonnestralen.. een een heerlijk kop koffie. puur genieten Ooh ja én klokkengeluiden op de achtergrond van de kerk op de markt. Doet me altijd denken aan Gent, aan de Sint-Pieterskerk. Dat geluid heeft iets magisch, iets diep, verdiepends. Vakantiegevoel en.. puur mezelf beleven Voor al deze sensaties heb ik zelf niets gedaan, op de kop koffie na. Al de rest was vanzelf aanwezig. Zelfs de frisse lucht die ik nu opmerk aan de achterkant van mijn nek met tegelijk de warme zonnestralen op mijn rechterwang. De heldere klanken van het Roodborstje. Hmm.. dat verstilt me direct, verzacht me, expandeert me. vanzelf Een versie van mezelf en mijn omgeving die me héél dierbaar is. Het voelt als vervagen én éénwording. Mijn lijf zucht heel diep. Ik hoef niks. Alles is er al. alles is er al ik heb weer ruimte om dit gewaar te zijn. om dat heerlijke gevoel waar te nemen. de verstilling zi...

Ik merk op dat ik weer ruimte heb voor meer afspraken met vrienden of ze bellen voor meerdere uren, zelfs mijn spontaan schrijven, keert terug. Ik heb precies weer ruimte vrij na maanden rondgelopen te hebben met 'watten in mijn hoofd'. Het doet me toch wel iets, leven zonder inkomen, sinds juni zit ik zonder inkomen en leef ik van mijn spaarcenten die inmiddels aardig op zijn.  Het doet wat met mijn 'aan'wezigheid in het moment als mijn menszijn een dreiging ervaart. Ik heb best in de paniekzone gezeten om er vervolgens weer uit te komen. Wilde niet hals over kop een job vinden en 'alles' aanpakken om mijn basisgevoel veilig te stellen. Ik wilde graag informele gesprekken voeren die zouden uitmonden in een samenwerking. Beelden en sferen die ik aanvoelde, gidsten me langs diverse mensen. Ik werd inderdaad uitgenodigd en bleek dat niet te zijn waar ik me in kon vinden. Aspecten en standpunten werden aangeraakt en mocht ze aankijken om me te verzoenen met het gro...

© Studio Puur Beleven - Tania Maria Vanhoof Het licht spel     dat dagelijks mijn ogen vangt het Licht dat doet dansen van plezier doet ademen, staren.. met open mond omdat de magie zo wonderlijk mooi is. Dat spel van zichtbaar onzichtbaar zijn. AAN wezig in het NU daar ginder ergens Leeft het In mij. dartel onbevangen speels groots vanzelfsprekend N J I Z © Studio Puur Beleven - Tania Maria Vanhoof

Deze post deelde ik op 28 november 2024 en kwam per ongeluk offline, om het terug online te brengen, staat het op vandaag 23 september 2025. Als je dit leest, besef dat je terug in de tijd gaat met mijn ervaring. :c)) - - Acht november begon ik aan onderstaande blog dat ik vervolgens niet afmaakte. Twintig dagen later en ik zit nog middenin de blinde vlek die zich op pittige wijze aan mij kentbaar maakt. Nu ik onderstaande regels tekst herlees, erken ik de groei dat ik doormaak.   - - - -  Deze woorden kwamen 2 keer langs deze week toen ik me uitsprak over iets waar ik voor wil gaan staan, enerzijds contact maken met een klantendienst, anderzijds met het vinden van een nieuwe werkplek.   een grootser perspectief richt zich op.. Wat zou het vergen om voorbij die muren te vinden waar ik recht op heb, waar ik mijn hart aan wil bijdragen? "I don't want to stay, here.. take me home." hoor ik iemand zingen en besef hoe toepasselijk het is. Als ik ergens wil thuiskomen, is ...

© 2025 Studio Puur Beleven - Tania Maria Vanhoof Iets nieuws hangt in de lucht. Ik merkte het vanmorgend op de fiets.. heerlijke koelte in de lucht, zonneschijn, blauwe lucht en een goei gevoel! Ruimte in mijn hoofd vrij om zaken op punt te stellen. Bellen, afspraken maken, mails versturen, zaken afwerken, ordenen, herorganiseren.. het is alsof de herfst haar intrede doet, al heb ik haar nog niet geroken.. Er is veel, heel veel veranderd sinds de laatste keer dat ik hier schreef. Ik heb mezelf nog meer mogen tegenkomen, de ware essentie van mijn (bewust)zijn mogen ontmoeten én ervaren hoe mijn lichaam en uitstraling verandert in zijn bijzijn. Ik ben me meer en meer werkelijk bewust van de mogelijkheid om op één lijn met hem te staan om vandaar uit een heel andere werkelijkheid te laten ontstaan. Be-lichaming. Effectief mezelf (eerst) in te spannen om bewust elk moment te beseffen dat mijn keuze, de volgende momenten bepaalt. Het is werkelijk interessant om te zien hoe momentum zich opb...

  ©Tania Maria Vanhoof 2017 Het viel me al langer op.. mijne laptop, der was iets mee. Dat trackpad macheerde ni zoals het hoort te zijn. Diene pointer deed zijn eigen WIL. Diene week af, zoefde naar boven en ik kon dat ding "NI" op de plek krijgen dat ik wilde! Om gek van te worden. Als ik een video bekeek, zag ik de pointer vanzelf naar boven gaan en verschenen er zaken op mijn scherm dat ik niet zelf had aangeklikt. Ik, zou ik niet zijn als ik me geen vragen stelde én achter de onverklaarbare onzichbare muurtjes keek. Om dan de ervaringen op te merken dat diene pointer zijn eigen WIL DOORDREEF tot ik door had dat ik aan de knoppen zat met de grootste controle. Dat ik bijna verkrampt tegen wil en dank écht iets wilde dat ver van mijn eigen lichaamsgewaarzijn lag. Het werd me helder en duidelijk dat elke keer diene pointer andere richtingen uitging dat ik in een innerlijke kramp zat. Dat eigenlijk de pointer een boodschapper was en wat zeggen ze daarover? DON'T KILL TH...

© Tania Maria Vanhoof 2007 Aangeraakt, ik ben serieus aangeraakt en the main energy about it is 'mother energy'. Being or feeling safe as a child. Gisterenmiddag trof me iets waardoor ik enorm werd aangeraakt, sindsdien ben ik van de leg. Ik hoor mezelf thuis roepen, felle dingen zeggen en in de toekomst kijken "als dit dan..  en zéker niet dat!" Aan éne kant wil ik meteen de felheid eraf halen, aan de andere kant erken ik dat het er mag zijn. Als alles wat is aangeraakt in mij een stem heeft gekregen, kan ik iets anders creëren voor mezelf. Compassie.  Het gaat over: verraad / alleen gelaten zijn / schijnveiligheid /dingen die niet zijn zoals ze lijken. Ook al is mij niks aangedaan, toch ben ik enorm aangeraakt in een stuk waarvan ik het einde nog niet in zicht heb. Ik ben uitgeput, ik ben moe en moe zijn, komt nu in me op, kan ook een redmiddel zijn om het buiten mij te houden. Ik merkte op dat het moeilijk is om heel kwaad te zijn op iemand zonder me te verontsch...