I ask & it is given

  ©Tania Maria Vanhoof 2015   belichamen van een leven in flow.. Gisteren had ik een super sessie met Mariëlle Duijndam en ik maakte voor het eerst contact met een heel andere werkelijkheid van mezelf dat zooooo'n goei gevoel gaf! In het begin voelde het ook best spannend aan, een stretch, zeg maar én tegelijk wist ik dat het een mogelijkheid was! In vergelijking met een aantal jaar terug zou dat beslist een heel andere gewaarwording zijn geweest en zou ik mijn gebrek aan vertrouwen (in mijn eigenwaarde) voorrang geven.   Nu niet dus en hoe meer ik mezelf opende - als vanzelf - voor deze mogelijkheid, hoe krachtiger het verankerde! Hoe harder ik mezelf hoorde zeggen: "JAAA! Dat wil ik. Dat kies ik. Dat kan ik zijn." En later, nadat we hadden afgesloten voelde ik heel duidelijk aan dat ik voor niks minder nog zou kiezen!   Wat een kracht! Wat een potentie! Wat een heerlijke gewaarwording van die werkelijkheid dat he-le-maal mogelijk is.   En hoe héérlijk om nu al er in te

ik ben ontheemd, ont-trokken, betrokken, verslaan, beschimpt, verdreven, geraakt van ver.. verleden.. leed, teruggetrokken en tegelijk zooo boos verzettelijk, hatelijk, ontevreden, diep aangeraakt.. etc ©Tania Maria Vanhoof 2024 voorbij de muren.. afgelopenvrijdag avond zag ik een theatervoorstelling - monoloog - over kansarmoede . Nu is dat een woord waarvan ik nooit eerder de betekenis en inhoud kon bevatten. Echter na dat theaterstuk - gebaseerd op een waar leven - is dat woord minder abstract geworden. Aangeraakt tot in het diepste van mijn cellen en een ver leden, lijden doet me beseffen wat de inhoud is van KANSarmoede. Eidenlijk, voor het eerst in mijn leven kon ik voorbij de muren kijken, zien en oprecht ervaren in welke wateren mensen zich bevinden en als het ware verdrinken in een familiesysteem waarvan ze de inprentingen nog van dragen, getatoeëerd op hun huid zodat ze het niet van zich af lijken te schudden.  Onterecht in situaties verwateren (komt in me op) als kind v

Ik zit aan tafel en verwonder me , de zon valt net binnen door het raam wat het licht ineens verlicht en warmer maakt! Hmm.. mijn lijf zucht vanzelf en de zon schijnt haar stralen nog stralender bij me binnen en op mijn gezicht! Hmm, ik fleur he-le-maal op!!  HMMmmm mijn schouders trekken zich vanzelf op, het voelt als een knuffel aan mijn hals, de klank van een diepe "hmm" klinkt en mijn voeten ttrappelen als vanzelf.. breeede glimlach als ik dit bewust typ. Diepe zucht "haaaa..".  Heerlijk toch? Als vanzelf reageert mijn lijf en verandert mijn energie! Hoppa, kedengg, ketchingg. Mijn lijf rekt zich uit met een bolle rug, mijn armen strekken zich, mijn handen ineen.. ik zucht.. Ik ont-span. haha  En zo gemakkelijk dus, allemaal haast on-bewust als ik er niet stil bij sta.  Ik las op de openbare community van Willemijn Trip een vraag over een geboorteverhaal wat me zo veel inzicht verschafte over het leven van een vriendin. Zij deelde enkele weken geleden mee waar

de zon is op, hemelsbrede blauwe lucht, voor me staat een bord met 2 sneden brood met verse boter en choco! klanken klinken... en ik, ik geniet! ik daal meer en meer in. sinds de laatste energietransmissie sessie verschuiven dingen haast onzichtbaar. ineens is iets anders, ineens wil ik me louter richten op wat er is in plaats van hoe het komt dat het zo is, in plaats van me op het verleden te richten, op gesprekken, op wat beter had gekund van mij of anderen. om dan op te merken wat het me brengt als ik in gezelschap ben van anderen die er nog voor kiezen. dan haak ik er op in en besef ik (nadien) dat ik iets anders wilde kiezen. dat is groei. weten dat het anders kan en zo nu en dan het oude bekende pad opgaan. © Tania Maria Vanhoof 2005 ultieme expressie van mijn leven in flow meer en meer landen dus, indalen en werkelijk beseffen dat het leven in flow er al is. dat heb ik al gecreëerd voor mezelf en mag ik nog meer gewaarworden. terugkijkend op afgelopen tijd besef ik dat ik volop

Ik zit op mijn terras als ik dit schrijf, mijn blik valt op de dikke (inmiddels) strengen bramen die uit de haag komen. Het zijn er véél, teveel naar mijn goesting! En ja, ik vind er wat van. Al enkele jaren, zogoed ik deze plek bewoon, vecht ik tegen de bramen uit de hof van mijn buurman. Ik knipte ze altijd af en maakte de haag zo goed al kon vrij van de bramen, echter voor een keer liet ik ze groeien. Voor mij staan die enorme, lange en ook wel prille stengels bramen voor 'onrecht' (komt in me op). vechten tegen onrecht  Het gevecht van jaren, mijn frustratie en mijn weerstand - tegen het gedrag van mijn buurman - levert uiteindelijk niets op van wat ik verlang. Ik verlang naar een, zo nu en dan, geschoren haar die er netjes, organisch bij ligt en straalt van gezondheid, rust uitstraalt, een tevredenheid. Wat ik al 6 jaar ervaar is iets anders.. en des te meer ik er kritiek op heb, des te meer de haag op plaatsen sterft. Hoe meer oordeel ik erover heb/er aan geef, hoe meer

© Tania Maria Vanhoof 2013   Ik bevind me in een nieuwe omgeving, vorige donderdag had ik een speciale transmissie sessie (vergeet de naam) dat gericht was op het 'veld van synchroniciteit'. Bronenergie, mijn hoogste waarheid. Het was op eigen aanvraag omdat ik de wereld, zoals ze echt is, wil ontmoeten. Ik weet dat er meer is omdat ik er flarden van oppik zoals ik beschreef in mijn vorige blogpost . Ik vertoef me in een ander stuk, in één of ander leegte en kom ik in aanraking met persoonlijke (on)bewuste stukken die me aanraken en waar ik me doorheen mag bewegen. Ont-dekken wat er te ontdekken valt. In dat nieuwe stuk kwam ik vandaag (werkdag) mezelf serieus tegen en raakte verdriet aan wat te maken heeft met 'stabilliteit' en standvastigheid. Ik wil niet meer genegeerd worden. 'overruled' vuurtoren op een stevige basis In mijn vertwijfeling, kwetsbaarheid zag ik een vuurtoren voor me en voelde de stevige basis waarop hij 'staat'. Er staan. Gaan staan.

©Tania Maria Vanhoof 2008 Ik zit op mijn terras en luister naar mezelf in een video dat ik spontaan opneem. Ik voel 'gefladder' aan mijn rechteroor waar ik mijn gsm hou. Ik verplaats mijn hand en zie zowaar een vlinder, één van een prachtig soort, vosoranje met donkerbruine en heel zachte, haast onzichtbare, lichte vlekjes en een blauwdonzig bonvenlijfje.. Ik wil erover delen, erover schrijven, over de magie van mijn bewustzijn!  Zodra de vlinder op mijn hand landt en ik dit type, blokkeert de pointer van mijn laoptop. Enigzins gefrustreerd, omdat ik geen foto kan maken met mijn laptop, valt me te binnen dat ik niks hoef te laten weten, te laten zien van wat er nu is. Ik hoef het te niet te bewijzen.. Waar wil ik mensen laten weten dat ik weet? Waar wil ik andere bewijzen dat ik besta? (komt in me op) weerspiegeling Dat is wat de vlinder me weerspiegelt: het moment dat ik een foto wil maken om de 'tovenaarij' te tonen, vliegt het weg. In een moment van afwezigheid van d