I ask & it is given

© Tania Maria Vanhoof 2007 Gisteren had ik de meest, zachte werkervaring tot nu toe, de dag ervoor maakte ik de keuze om alles te voelen wat er te voelen was en gaf er woorden aan die spontaan in me opkwamen..  Wat als het niet ... zou zijn? Laag na laag veranderde de lading en merkte een zachte zachtheid in me op, een ruimte dat beschikbaar werd. De vraag transformeerde zichzelf van nature in mogelijkheden. Wat als het ... is? Verbazingwekkend hoe 'anders' de energie aanvoelde, het bracht meer bewustzijn in de identificatie van energie.Wat aanvoelde als beklemmend werd van nature een uitnodiging tot ontvangen. Doorheen de dag speelde ik met deze mogelijkheid, van daaruit stemde ik me af op een andere uitkomst op mijn werk. Mogelijkheden boden zich spontaan aan om meer rust en overzicht te creëren. Wat als het niet belangrijk is? Hoe wordt het nog leuker dan dit? Gisteren bij aankomst op werk gaf ik mezelf ruimte om vooraf te kijken hoe alles erbij lag en stond, wat me informa...

© 2007 Tania Maria Vanhoof Bewustzijn 2.0 geeft me exact wat ik aan frequenties uitzend. Bewustzijn 1.0 vindt er vanalles van en gaat ermee in afstemming of in reactie. Wat opnieuw voor aanpassingen zorgt in mijn buitenwereld. Het thema wat me nu duidelijk is, is er één dat ik al lang met me meedraag om het zo te benoemen. Ik ga ermee in afstemming én trek alles aan wat dat bevestigt of ga ermee in reactie en zie ook dat in mijn buitenwereld. Ik dim en neig mezelf terug te trekken. Ik maak me zorgen en belast mezelf ermee. Ik vind de omgeving (weerspiegeling) te overweldigend... Wat zend ik uit? Wat ontvang ik, krijg ik terug? Ga ik in reactie? Welke inprenting leef ik nog, dat als ik dat niet meer zou leven, een hele andere uitkomst zou bieden? Wat is er nu voor mij mogelijk dat ik nooit eerder voor mogelijk hield? Ben ik bereid om de meester -  de creator te zijn in mijn eigen veld? Wat als ik er werkelijk toe doe? Wat als ik nooit of te nimmer traag ben? Wat als mijn tempo uitzo...

die ruimte die me terugtrekt en tegenhoudt, me afleidt van dat wat ik eigenlijk best wel leuk, aangenaam en mooi vind. En dus ontmoet ik de volle fanfare die door mijn gang dendert met volle overtuiging dat ze aan het juiste adres zijn. Als het aan mij ligt, zeg ik van niet. Laat die toeters en bellen maar buiten aan mijn huis  - aka brein - voorbij gaan. Al die herrie, brengt me uit mijn ionnerlijke staat vanz ijn. Chaos, mensen die door elkaar praten, collega's die me zeggen wat te doen en ik.. Ik sluit me af door alles overweldigend te vinden. Ik onthoud niet meer wat er gezegd wordt. Ik vind vanalles van mijn omgeving wat zich DIRECT zich vertaalt in een opbouwend momentum dat EXACT de energie laat zien die ik kies. Ook al lijkt het me allemaal te 'overkomen', 'lijk' ik te verdrinken in een zwarte zee van inkt en oordeel van niet goed genoeg te zijn. NIET snel genoeg. Een thema uit mijn leven aka Bewustzijn 1.0 Als kind al te traag, kon niet mee, leren was moeil...

Ik kwam tot de ontdekking vandaag hoe 'niet' vol ik mezelf maak. Hoe ik kies om afwezig te zijn. Transparant, haast onzichtbaar. Leeg. Afgelopen 2 weken bewoog ik mij doorheen een shitstorm aan oneffenheden die me zo nu en dan volledig aanraakten en kopje onder deden aanvoelen. Te midden van een woeilige oceaan ervoer ik mezelf als schipbreukeling ni wetend waaraan of waaraf. Best pittig en intens en om hulp roepend naar het leven toe, dobberde ik erdoorheen. Nadien doorzag ik alles helder en scherp en kon ik dankbaarheid voelen voor iedereen die er een rol in speelde. Het ging over mezelf niet uitspreken. Het ging over directheid zijn en indirect zijn, vaagheid, ondubbelzinnigheden.. Ik die mijn ruimte niet innam vanuit herhalende patronen. Ik die teveel prikkels liet binnenkomen. Directheid versus vaagheid. Macht versus onmacht. Zichtbaarheid versus onzichtbaarheid.  Aanwezigheid versus afwezigheid Ik kon inzien vandaag dat ik mezelf op 'af'' heb staan. Door de er...

Een zalige herfstzondagochtend. Stil in de omgeving. Roodborstje fezelft. Dauw op het gras, fris aan mijn voeten. Zonnestralen.. een een heerlijk kop koffie. puur genieten Ooh ja én klokkengeluiden op de achtergrond van de kerk op de markt. Doet me altijd denken aan Gent, aan de Sint-Pieterskerk. Dat geluid heeft iets magisch, iets diep, verdiepends. Vakantiegevoel en.. puur mezelf beleven Voor al deze sensaties heb ik zelf niets gedaan, op de kop koffie na. Al de rest was vanzelf aanwezig. Zelfs de frisse lucht die ik nu opmerk aan de achterkant van mijn nek met tegelijk de warme zonnestralen op mijn rechterwang. De heldere klanken van het Roodborstje. Hmm.. dat verstilt me direct, verzacht me, expandeert me. vanzelf Een versie van mezelf en mijn omgeving die me héél dierbaar is. Het voelt als vervagen én éénwording. Mijn lijf zucht heel diep. Ik hoef niks. Alles is er al. alles is er al ik heb weer ruimte om dit gewaar te zijn. om dat heerlijke gevoel waar te nemen. de verstilling zi...

Ik merk op dat ik weer ruimte heb voor meer afspraken met vrienden of ze bellen voor meerdere uren, zelfs mijn spontaan schrijven, keert terug. Ik heb precies weer ruimte vrij na maanden rondgelopen te hebben met 'watten in mijn hoofd'. Het doet me toch wel iets, leven zonder inkomen, sinds juni zit ik zonder inkomen en leef ik van mijn spaarcenten die inmiddels aardig op zijn.  Het doet wat met mijn 'aan'wezigheid in het moment als mijn menszijn een dreiging ervaart. Ik heb best in de paniekzone gezeten om er vervolgens weer uit te komen. Wilde niet hals over kop een job vinden en 'alles' aanpakken om mijn basisgevoel veilig te stellen. Ik wilde graag informele gesprekken voeren die zouden uitmonden in een samenwerking. Beelden en sferen die ik aanvoelde, gidsten me langs diverse mensen. Ik werd inderdaad uitgenodigd en bleek dat niet te zijn waar ik me in kon vinden. Aspecten en standpunten werden aangeraakt en mocht ze aankijken om me te verzoenen met het gro...

© Studio Puur Beleven - Tania Maria Vanhoof Het licht spel     dat dagelijks mijn ogen vangt het Licht dat doet dansen van plezier doet ademen, staren.. met open mond omdat de magie zo wonderlijk mooi is. Dat spel van zichtbaar onzichtbaar zijn. AAN wezig in het NU daar ginder ergens Leeft het In mij. dartel onbevangen speels groots vanzelfsprekend N J I Z © Studio Puur Beleven - Tania Maria Vanhoof