'Dan mag je écht wel geluk hebben...'

Deze post deelde ik op 28 november 2024 en kwam per ongeluk offline, om het terug online te brengen, staat het op vandaag 23 september 2025. Als je dit leest, besef dat je terug in de tijd gaat met mijn ervaring. :c))

- -

Acht november begon ik aan onderstaande blog dat ik vervolgens niet afmaakte. Twintig dagen later en ik zit nog middenin de blinde vlek die zich op pittige wijze aan mij kentbaar maakt. Nu ik onderstaande regels tekst herlees, erken ik de groei dat ik doormaak.

 

- - - - 

Deze woorden kwamen 2 keer langs deze week toen ik me uitsprak over iets waar ik voor wil gaan staan, enerzijds contact maken met een klantendienst, anderzijds met het vinden van een nieuwe werkplek.  

een grootser perspectief richt zich op..

Wat zou het vergen om voorbij die muren te vinden waar ik recht op heb, waar ik mijn hart aan wil bijdragen? "I don't want to stay, here.. take me home." hoor ik iemand zingen en besef hoe toepasselijk het is. Als ik ergens wil thuiskomen, is dat het gedachtengoed dat iets anders vanzelfsprekend is. Dat mensen zowieso ja zullen zeggen, dat ze graag mij kiezen ook al mis ik ervaring. 

Van binnen richt zich iets groters op: het perspectief van ' JA JA JA' graag. Het loslaten van de onwaardigheid gaat gepaard met het  effectief gewaar te worden hoe het 'vel' wringt. Eerst nog eens met mijn neus op gedrukt moet worden dat niks vanzelf komt en genoegen moet nemen met iets dat niet volledig mijn goesting is. Om de intensiteit en het ongemak te voelen om dan stevig te kunnen kiezen voor een perspectief waarin "Een ja heb je, een nee kan je krijgen.' het vertrekpunt is! Ik glimlach, een uur geleden sprak ik me nog liefdevol toe omdat ik me zo van de wijs voelde, bevreemd, ontgriefd, ontkent, vertrappeld, onthutst, alleen.. verdwaald. 

 "I like you just the way you are.."

©Tania Maria Vanhoof 2005

©Tania Maria Vanhoof 2008

Alweer een zin die voorbij komt in een lied.. "you say you have to fall apart to be someone." Hm, alweer een glimlach want dat is echt wat ik deze week heb ervaren tot vandaag toe. Ergens in de wanhoop, in het verdwalen, onthecht voelen kwam ik van de ene intensiteit in de andere. Soms mezelf hervindend in een tel om vervolgens overspoeld te worden met alle zelftwijfels, zelfoordelen, zelfwaardering kwijt. En ik besef nu dat het allemaal te maken heeft met dat grootser perspectief dat zich aan het oprichten is. Eén van expansie, tijdloosheid, no more fixing, aanpassen, voeldoen aan, etc.

Soms lijkt het best ver weg. Soms lijkt het echt onhaalbaar. Een vallei zo groot en zo diep dat het onmogelijk is om aan de andere kant te geraken. Te eng, te moeilijk ;c) te .. te .. 

Erchter het perspectief van totaal gemak en oneindige mogelijkheden én in het zijn, de vibratie intunen op alles wat beter aanvoelt, vooruitzichten die ter plekke kunnen ervaren worden.. zo heerlijk en makkelijk en awesome en delicious en opbouwend momentum.. 

For you.."

Alw