I ask & it is given

Klik op de foto om te vergroten. Deze week zei ik tegen mezelf dat ik eigenlijk wel geldzekerheid wilde, meteen verbeterde ik me om daarna mezelf toe te staan dat eigenlijk wel te willen. De ontspanning van mijn lijf daarop was immens! Ik wist werkelijk niet hoeveel energie ik gebruikte om het oordeel 'dat niet te mogen' in stand te houden. Hèhè.. Later deze week kwam daar werkzekerheid bij. Et voila daar is (ik glimlach) de toelating om niks alleen te hoeven doen. Ik hoef me niet meer te verzetten tegen en te reageren op dit oordeel om het in stand te houden. Ik mag willen om alles niet zelf te voorzien.  Ik ben er klaar mee. Ik wil iets anders. Ik wil graag ergens naartoe gaan waar ik thuis kan zijn, waar al mijn ervaringen en kwaliteiten tot hun recht komen. Waar ruimte is voor (zelf)reflectie, groei en verbinding tussen collega's en anderen. Laat maar komen de vacatures.. ik solliciteer en ben benieuwd naar iedereen die eigenlijk naar mij op zoek is en het nog niet weet...

  Wie ben ik als ik alle tekortkomingen en denken dat dat bestaat, loslaat? Hoe meer ik me bewust op die plaats zet waar alles oké is, ieders realiteit, hoe meer ik opmerk hoe vaak er gekeken wordt naar dat wat er niet is. Ik was uitgenodigd als buur in de Steinerschool om naar het koor te luisteren. De meester (directeur?) sprak de buurtbewoners toe dat het geen genre is van 'perfect zijn'. Dat het niet gaat om 'goed' te zingen. Dat we mochten ervaren hoe de kinderen van het 4e, 5e en 6e leerjaar elke week samenkomen om te zingen. Dat het eigen is om met goesting te zingen ieders naar zijn/haar kunnen. Samenzijn en samen zingen afgestemd op elkaar. Ik was bewust van gedachten van afkeuring dat er kinderen waren die kozen om te spelen en te fluisteren. Dat er waren die niet opletten. Een spiegel voor mezelf en mijn eigen speelsheid dat ik heb opgegeven om braaf te zijn, gehoorzaam én vooral niet te dromen in mijnen tijd. Wat is er nog meer mogelijk als ik de kinderen op...

  Deze week schreef ik op Facebook dat ik mezelf geregeld afvraag hoe ik, als zijnde mij, het best kan bijdragen in de wereld met een betaalde job? Zo afwisselend, begeesterd, creatief, handig, verbindend, oog voor styling en detail, de natuur én vooral gericht op meer bewustzijn. Bewustzijn van ons eigen, intuïtief weten. Om dan Gary Douglas (grondlegger Access Conscioussness) te horen zeggen dat we 'what will be' kunnen faciliteren. Dus ja, wat als ik me blijf afstemmen op de energie dat door me heen wilt stromen.. zijnde de facilitator zonder op voorhand te weten met wie, welke vorm en waar dat zal zijn? Wat zou dat creëren voor mij én de wereld?   Om van mijn GTB begeleidster te horen dat er een vacature is bij Bethanië - Emmaüs dat zo goed als op mijn lijf geschreven is! Als eerst erkende ik de verbinding met mijn vraag niet tot het moment dat ik doorhad dat dit de eerste, beste versie is als antwoord op mijn vraag. Dat ik mag erkennen dat er wel degelijk een job is voor...

Ik ben al een tijd stil, ik merk een beweging op naar mezelf toe en naar binnen toe. Niet dat ik stilsta want er gebeurt veel, veel inzichten, beelden, lichaamssensaties, contractie en verruiming. Het wisselt en heel dikwijls vind ik mezelf in bed of in situatues waarbij intens oordeel of energieën me overweldigden. Om dan stil te staan en toe te laten én ook wel van me weg te willen duwen, als eerste reactie zeg maar. De natuur lonkt me, de kleuren en geuren.. en ik wil graag de foto's delen en dan stuit ik op volle harde schijven waar ik nog niet de prioriteit van maak om daarmee aan de slag te gaan. Zoals ook briefkes en papiertjes waar ik her en der iets op schrijf en zoveel chaos geven dat ik mezelf afsluit om er eens met de bezem doorheen te gaan. Zo dus dwarrelt er vanalles door me heen en om me heen. Blogposts ontstaan en geraken niet af, staan half geschreven.. Ook al heb ik soms de ervaring dat alles trager gaat of toch tragen wilt gaan, is er ook  energie dat snel verand...