Er is ruimte voor mij als het zelf niet uit de weg ga
Ik kwam tot de ontdekking vandaag hoe 'niet' vol ik mezelf maak. Hoe ik kies om afwezig te zijn. Transparant, haast onzichtbaar. Leeg. Afgelopen 2 weken bewoog ik mij doorheen een shitstorm aan oneffenheden die me zo nu en dan volledig aanraakten en kopje onder deden aanvoelen. Te midden van een woeilige oceaan ervoer ik mezelf als schipbreukeling ni wetend waaraan of waaraf. Best pittig en intens en om hulp roepend naar het leven toe, dobberde ik erdoorheen. Nadien doorzag ik alles helder en scherp en kon ik dankbaarheid voelen voor iedereen die er een rol in speelde. Het ging over mezelf niet uitspreken. Het ging over directheid zijn en indirect zijn, vaagheid, ondubbelzinnigheden.. Ik die mijn ruimte niet innam vanuit herhalende patronen. Ik die teveel prikkels liet binnenkomen. Directheid versus vaagheid. Macht versus onmacht. Zichtbaarheid versus onzichtbaarheid. Aanwezigheid versus afwezigheid Ik kon inzien vandaag dat ik mezelf op 'af'' heb staan. Door de er...